Вільгельм Тэль (п’еса)

«Вільгельм Тэль» (англ.: «Wilhelm Tell») — п'еса нямецкага паэта, філосафа і драматурга Фрыдрыха Шылера, драматычны паказ у пяці дзеяннях, напісаны ў 1803—1804 гадах і пастаўлены на сцэне ўпершыню ў сакавіку 1804 года ў нямецкім Веймары. Апошні скончаны твор Шылера. Распавядае пра легендарнага народнага героя Швейцарыі канца XIII — пачатку XIV стагоддзяў Вільгельма Тэля, — спрытнага лучніка, змагара за незалежнасць сваёй краіны ад імперыі Габсбургаў (Аўстрыі і Свяшчэннай Рымскай імперыі). Гістарычным фонам для п'есы было ўзыходжанне Напалеона да ўлады і пачатак у Еўропе напалеонаўскіх войн. Лейтматывы п'есы - свабодалюбства, патрыятычнае натхненне і народная барацьба з чужаземным тыранам.

Вільгельм Тэль
ням.: Wilhelm Tell
Аўтар	Фрыдрых Шылер
Мова арыгінала	нямецкая
Дата напісання	1803
Дата першай публікацыі	1804
Персанажы	Bertha of Bruneck[d], Stussi[d], Albrecht Gessler[d] і Вільгельм Тэль
Тэкст твора ў Вікікрыніцах
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Французскі пераклад твора лёг у аснову аднайменнай оперы італьянскага кампазітара Джаакіна Расіні (1829). На беларускую мову пераклалі Алесь Дудар (1934)^[1] і Уладзімір Папковіч (1993)^[2].