Вікенцій Іосіфавіч Скардзіс

Вікенцій Іосіфавіч Скардзіс, або Вінцас Скарджус (літ.: Vincas Skardžius, вядомы псеўданім: Viskaras, V; 28 красавіка 1897, в. Сафійск, Чавускі павет, Магілёўская губерня — 1967) — беларускі гісторык, публіцыст, паэт. Кандыдат гістарычных навук.

Вікенцій Іосіфавіч Скардзіс
Дата нараджэння	28 красавіка 1897(1897-04-28)
Месца нараджэння	Сафійск, Чавускі павет, Магілёўская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	1967
Род дзейнасці	гісторык, публіцыст, паэт
Навуковая сфера	гісторыя
Месца працы	літоўскі сектар АН БССР[d] Інстытут нацыянальных меншасцей АН БССР Інстытут гісторыі НАНБ
Навуковая ступень	кандыдат гістарычных навук

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Скардзіс.

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Скарджус.

Біяграфія

Нарадзіўся ў 28 красавіка 1897 года ў в. Сафійск Чавускага павета Магілёўскай губерні (цяпер — Магілёўскі раён Магілёўскай вобласці) ў літоўскай сям’і.

Працаваў у літоўскім сектары АН БССР, Інстытуце нацыянальных меншасцей, Інстытуце гісторыі БелАН. Вывучаў гісторыю пасяленняў літоўцаў у Беларусі.

Арыштаваны 10 снежня 1937 года. Асобай нарадай 19 жніўня 1938 года прыгавораны да 5 гадоў высылкі ў Казахскую ССР. Вызвалены ў 1943 годзе.

Пасля вызвалення жыў у Кустанайскай вобласці Казахскай ССР. Рэабілітаваны 11 лістапада 1957 года.

Памёр у 1967 годзе.

Зноскі