Віталія Антанаўна Калеснікава

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Калеснікава.

Віталія Антанаўна Палубайціце-Кале́снікава (літ.: Vitalija Palubaitytė-Kolesnikova; нар. 24 сакавіка 1946, Шаўлі, Літва) — беларускі філолаг, выкладчыца французскай мовы, грамадская дзяячка. Кандыдат філалагічных навук (1983), дацэнт (1993). Старшыня Рэспубліканскага грамадскага аб’яднання «Беларуская абшчына літоўцаў»^[1].

Віталія Антанаўна Калеснікава
Дата нараджэння	24 сакавіка 1946(1946-03-24) (79 гадоў)
Месца нараджэння	Шаўлі, Шавельскі павет, Літоўская ССР, СССР
Грамадзянства	Беларусь
Род дзейнасці	філолаг, выкладчык французскай мовы, грамадская дзяячка
Месца працы	Нацыянальная акадэмія навук Беларусі
Навуковая ступень	кандыдат філалагічных навук
Навуковае званне	дацэнт
Альма-матар	Мінскі дзяржаўны педагагічны інстытут замежных моў (1972)
Член у	Беларуская асацыяцыя выкладчыкаў французскай мовы[d] Беларуская абшчына літоўцаў Сусветная грамада літоўцаў[d] Кансультатыўны міжэтнічны савет пры Упаўнаважаным па справах рэлігій і нацыянальнасцей[d]

Біяграфія

Нарадзілася 24 сакавіка 1946 года ў Шаўлях (Літва). У 1964 годзе скончыла сярэднюю школу № 5 у Шаўлях (цяпер гімназія Вітаўта Вялікага) і паступіла на факультэт нямецкай, іспанскай і французскай моў Кіргізскага дзяржаўнага ўніверсітэта ў Бішкеку^[1]. Пасля аднаго года навучання вярнулася ў Літву і ў 1965 годзе паступіла на аналагічны факультэт Маскоўскага дзяржаўнага педагагічнага інстытута імя У. І. Леніна^[1].

У 1969 годзе была накіравана на працу ў Алжыр, дзе працавала перакладчыцай французскай мовы. У 1971 годзе выйшла замуж за беларуса — студэнта Мінскага дзяржаўнага педагагічнага інстытута замежных моў — і працягнула навучанне ў гэтым інстытуце, які скончыла ў 1972 годзе^[1].

Да 2005 гада працавала на кафедры замежных моў Акадэміі навук Рэспублікі Беларусь^[1]. У 1983 годзе абараніла кандыдацкую дысертацыю^[1] па спецыяльнасці "10.02.06 – Раманскія мовы"^[2], у 1993 годзе атрымала званне дацэнта^[1].

Навуковая дзейнасць

Аўтарка 86 навуковых і вучэбна-метадычных публікацый, падручнікаў і дапаможнікаў па французскай мове. Удзельнічала ў Сусветных кангрэсах выкладчыкаў французскай мовы ў Лазане (1992) і Токіа (1996). У 1991 годзе прайшла стажыроўку ва Універсітэце Грэнобля^[1].

Грамадская дзейнасць

У 1994—2000 гадах была членам праўлення Беларускай асацыяцыі выкладчыкаў французскай мовы, з 1994 года — старшынёй Асацыяцыі супрацоўніцтва з франкамоўнымі краінамі і краінамі Балтыі^[1].

З 2005 года — старшыня РГА «Беларуская абшчына літоўцаў», у 2006—2012 гадах — намесніца старшыні праўлення Сусветнай абшчыны літоўцаў^[1]. Член Кансультатыўнага міжэтнічнага савета пры Упаўнаважаным па справах рэлігій і нацыянальнасцяў у Мінску^[2].

Сям’я

Мае сына Андрэя (нар. 1972) і дачок Веру (нар. 1975) і Ганну (нар. 1985)^[1].

Узнагароды

Узнагароджана Ганаровай граматай Упаўнаважанага па справах рэлігій і нацыянальнасцяў за плённую шматгадовую грамадскую дзейнасць на карысць беларускага грамадства і літоўскага народа да свайго 70-гадовага юбілею^[3].