Галава каталонскага селяніна

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Галава.

Галава каталонскага селяніна — сімвалічная паслядоўнасць карцін алеем і алоўкам Жуана Міро, зробленых паміж 1924 і 1925 гадамі. Міро пачаў працу ў той жа год, у які Андрэ Брэтон апублікаваў свой «Маніфест сюррэалізму: Растваральная рыба». Часткова серыя была зробленая ў Парыжы. Для Міро «сялянскі» азначае яго сувязь з сельскім веданнем, пераклікаецца з каталонскай ідэнтычнасцю.

У Фондзе Жуана Міро захоўваецца некалькі падрыхтоўчых малюнкаў гэтай серыі.

Праца паказвае сувязь Міро з радзімай на працягу ўсёй яго кар’еры. Жуан Міро стварыў гэтую серыю ў адказ на забарону каталонскай мовы Мігелем Прыма дэ Рывер. Ён быў таксама пад уплывам сельскай мясцовасці Баш-Камп. У гэтай серыі ён развівае мову, заснаваную ў такіх работах, такіх «Каталонскі пейзаж». Паводле адной інтэрпрэтацыі, паслядоўнасць карцін Міро — у прагрэсіўным спрашчэнні адной і той жа сцэны. Крыстафер Грын, у сваю чаргу, кажа, што гэта не зусім лінейная тэндэнцыя да спрашчэння, а, хутчэй, дылема, унутраная дыскусія паміж мастаком, які стварае запоўненую маляўнічую прастору.

У карцінах паказваецца сінтэтычнае прадстаўленне фігуры каталонскага селяніна з паўторам такіх сімвалаў, як трохкутная галава, барада і чырвоны капялюш (барэціна). Фон карцін нейтральны, жоўтага або сіняга колеру.

Серыя

Назва	Год	Памеры	Музей	Апісанне
Галава каталонскага селяніна[1]	1924	146 × 114.2 см	Нацыянальная галерэя мастацтва, Вашынгтан[2]	Работа стала калекцыяй музея ў выніку дарэння ад Collectors Committee. У ніжнім правым куце праца падпісана: Miró / 1924. На адваротным баку карціны можна прачытаць: «Joan Miro,Tête de Paysan Catalan, 1924».
Галава каталонскага селяніна з гітарай[3]	1924	92.4 × 73 см	Музей Тысена-Барнемісы, Мадрыд	У працы бачны этап пошуку мастаком свайго стылю
Галава каталонскага селяніна[4]	10 марта 1925	147 × 114 см	Нацыянальная галерэя Шатландыі, Эдынбург	Карціна можа быць успрынята як аўтапартрэт Міро, які казаў пра яго каталонскую ідэнтычнасць. Яна напісана ў перыяд, калі Міро пачынае адыходзіць ад кубізму. Доўгі час праца была часткай прыватнай калекцыі Роберта Пемброўза, адкуль была выкупленая пры ўдзеле фондаў Art Fund, the Friends of the Tate Gallery і the Fund Knapping 1999[5]
Галава каталонскага селяніна[6]	1925	147 × 115 см	Музей сучаснага мастацтва, Стакгольм	Рэгістрацыйны нумар працы — MOM 445; у музей праца патрапіла ў 1989 годзе як спадчына Джэрарда Баньера (Gerard Bonnier); раней яна належала Jacques Viot, Galerie Pierre (Loeb), Private Samling, Marcel Mabille і Svensk-Fransk Konstgalleriet[7].

Выстаўкі

Год	Выстаўка	Месца	Горад	Заўвагі
1934	Ausstellung	Kunsthaus Zürich	Цюрых	[8]
1936	International Surrealist Exhibition	New Burlington Galleries	Лондан	[9]
1980	XIX & XX Century Master Paintings	Acquavella Galleries, Inc.	Нью-Ёрк	[10]
1982	Miró in Ameria	Museum of Fine Arts	Х’юстан	[11]
1993	Joan Miró: 1893—1993	Фонд Жоана Міро	Барселона	[12]
1993	Joan Miró: Campo de Estrellas	Museo Nacional Centro de arte Reina Sofia	Мадрыд	[13]
1993	Joan Miró	Нью-Ёркскі музей сучаснага мастацтва	Нью-Ёрк	[14]
1997	Joan Miró: Campesino catalán con guitarra	Fundación Colección Thyssen-Bornemisza	Мадрыд	[15]
1998-1999	Joan Miró	Moderna Museet & Louisiana Museum of Modern Art	Стакгольм& Хумблебак	[16]
2004	Joan Miró 1917—1934: La Naissance du Monde	Цэнтр Пампіду	Парыж	[17]
2008	La invención del siglo XX. Carl Einstein y las vanguardias	Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía	Мадрыд	[18]
2008	Miró: la tierra	Palazzo dei Diamanti і Museu Thyssen-Bornemisza	Ферара Мадрыд	[18]
2011	Miró: The ladder of scape	Галерэя Тэйт	Лондан	[19][20]
2011	Miró: L’escala de l’evasió	Фонд Жуана Міро	Барселона	[21]