Генадзь Канстанцінавіч Някрасаў

Генадзь Канстанцінавіч Някра́саў (8 верасня 1918, г. Росаш, Варонежская вобласць, Расія — 5 жніўня 1987) — расійскі і беларускі акцёр. Заслужаны артыст Беларускай ССР (1954).

Генадзь Канстанцінавіч Някрасаў
Дата нараджэння	8 верасня 1918(1918-09-08)
Месца нараджэння	Росаш, Расашанская воласць[d], Астрагожскі павет[d], Варонежская губерня, Маскоўская вобласць[d], РСФСР[d]
Дата смерці	5 жніўня 1987(1987-08-05) (68 гадоў)
Адукацыя	Ленінградскі тэатральны інстытут імя А. М. Астроўскага[d] (1941)
Прафесія	тэатральны акцёр
Тэатр	Ленінградскі Новы тэатр юнага гледача[d] Драматычны тэатр Балтыйскага флоту[d] Тэатр Паўночнай групы войскаў[d] Нацыянальны акадэмічны драматычны тэатр імя Максіма Горкага Тэатр імя Массавета
Узнагароды

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Някрасаў.

Біяграфія

Скончыў у 1941 годзе Ленінградскі тэатральны інстытут імя Астроўскага. З 1937 года працаваў у Ленінградскім Новым тэатры юнага гледача, тэатрах Балтыйскага флоту, Паўночнай групы войскаў. З 1950 у Дзяржаўным рускім драматычным тэатры Беларусі імя Горкага. З 1960 года ў тэатры імя Массавета.

Творчасць

Творчасць адметная псіхалагічнай верагоднасцю, тонкім адчуваннем стылю твора і рэжысёрскай ідэі. Сярод лепшых роляў на беларускай сцэне — Ермашоў і Бонч-Бруевіч («Брэсцкая крэпасць» і «Галоўная стаўка» К. Губарэвіча), Сакалоў («Песня нашых сэрцаў» В. Палескага), Васількоў («Шалёныя грошы» А. Астроўскага), Мікіта («Улада цемры^[ru]» Л. Талстога), Астраў («Дзядзька Ваня» А. Чэхава), Эдгар («Кароль Лір» У. Шэкспіра), Хігінс («Пігмаліён^[ru]» Б. Шоу), Алан Окапел («Шакалы» А. Якабсана^[ru]); у тэатры імя Массавета — Лужнін («Злачынства і кара» Ф. Дастаеўскага), Генерал («Смерць Пазухіна» М. Салтыкова-Шчадрына), Вэл Ксаўе («Арфей спускаецца ў пекла^[ru]» Т. Уільямса), Дэрвіш («У ноч зацьмення Месяца^[ru]» М. Карыма^[ru]).

Зняўся ў беларускіх фільмах «Чалавек не здаецца», «Першыя выпрабаванні» і «Якаў Багамолаў» (тэлевізійны).

Зноскі