Германскія мовы

Германскія мовы — галіна індаеўрапейскай моўнай сям'і. Распаўсюджаныя на тэрыторыі шэрага краін Заходняй Еўропы (Вялікабрытанія, Германія, Аўстрыя, Нідэрланды, Бельгія, Швейцарыя, Люксембург, Швецыя, Данія, Нарвегія, Ісландыя), Паўночная Амерыка (ЗША, Канада), поўдні Афрыкі (ПАР), Азіі (Індыя), Аўстраліі, Новай Зеландыі. Агульны лік гаворачых як на роднай каля 550 млн чал.^[1]

Германскія мовы
Краіны	—
Класіфікацыя
еўраазіяцкія мовы[d] індаеўрапейскія мовы германскія мовы
ДАСТ 7.75–97	гем 150
ISO 639-5	gem
ISO 639-6	grmc
LINGUIST List	germ
ABS ASCL	13
IETF	gem
Glottolog	germ1287

Класіфікацыя германскіх моў

Германскія мовы ў Еўропе

Германскія мовы дзеляцца на 3 групы: паўночную, заходнюю і ўсходнюю.

«Кластары» у цэлым адпавядаюць мовам у лінгвістычным сэнсе слова з вылучэннем храналагічных перыядаў, хоць у апошні час у германамоўным свеце ўзяла верх тэндэнцыя да вылучэння драбнейшых адзінак («гаворак») у якасці асобных моў.

• Руніцкая германская мова

Заходнегерманская група

Скандынаўская (паўночнагерманская) група

Усходнегерманская група

Зноскі

1. Thomas F. Shannon Ekkehard König & Johan van der Auwera (eds.), The Germanic languages (Routledge Language Family Descriptions). London & New York: Routledge, 1994. Pp. xv+631.(англ.) // Journal of Linguistics. — 1999-07. — В. 2. — Т. 35. — С. 391–445. — ISSN 1469-7742 0022-2267, 1469-7742. — DOI:10.1017/S0022226799287506 Архівавана з першакрыніцы 25 кастрычніка 2023.