Грот (архітэктура)

Грот (фр.: grotte ад італ.: grotta) — тып паркавага збудавання (часам у выглядзе павільёна), муроўка і апрацоўка якога (ракавінкі, туф, камень) імітуюць натуральную пячору. Пашыраны ў еўрапейскім садова-паркавым мастацтве XVI—XVIII стст., на Беларусі — з XVIII ст.

Грот Купідона. Парк Праталіна каля Фларэнцыі

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Грот (значэнні).

Літаратура

• Грот // Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік / Беларус. Энцыкл.; Рэкал.: А. А. Воінаў і інш. — Мн.: БелЭн, 1993. — 620 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-85700-078-5.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Грот (архітэктура)