Грэчаская аперацыя

Не блытаць з Грэчаскай аперацыяй НКУС.

Грэчаская аперацыя таксама вядомая, як аперацыя «Марыта» (ням.: Unternehmen Marita^[1]) (6 красавіка—30 красавіка 1941) — агульная назва ваенных дзеянняў у час уварвання нацысцкай Германіі ў Грэцыю ў красавіку 1941 года. Напад рушыў услед за папярэднім беспаспяховым італьянскім уварваннем, вядомым як Італа-грэчаская вайна. Яго, як правіла, аддзяляюць ад бітвы за Крыт, якая адбылася пасля захопу мацерыковай Грэцыі. Абедзве аперацыі былі часткай Балканскай кампаніі Германіі у час Другой сусветнай вайны.

Грэчаская аперацыя
Асноўны канфлікт: Міжземнаморскі фронт Другой сусветнай вайны
Карта нямецкага наступу
Дата	6 красавіка — 30 красавіка 1941
Месца	Грэцыя, паўднёвая частка Албаніі
Прычына	Паражэнне Італіі ў вайне супраць Грэцыі
Вынік	Перамога краін восі; акупацыя Грэцыі, стварэнне марыянетачнага ўрада
Праціўнікі
Каралеўства Грэцыя Брытанская імперыя: Вялікабрытанія Аўстралія Новая Зеландыя Кіпр Палесціна Германія  Каралеўства Італія Албанскія фашысты пры падтрымцы:  Балгарыя[заўв 1]
Камандуючыя
Александрас Папагас Генры Уілсан Томас Блэмі Бернард Фрэйберг Вільгельм Ліст Максіміліян фон Вейхс Эміліа Джыльёлі
Сілы бакоў
Грэцыя[~ 1]: 430 000 чалавек Садружнасць: 62 612 чалавек[~ 2] 100 танкаў 200-300 самалётаў Трэці рэйх: 680 000 чалавек 1200 танкаў 700 самалётаў Італія[~ 1]: 565,000 чалавек
Страты
Грэцыя[~ 1]: 13 325 забітых 62 663 параненых 1290 зніклых без весткі Садружнасць: 903 забітых 1250 параненых 13 958 палонных Трэці рэйх[~ 3]: 1099 забітых 3752 параненых 385 зніклых без весткі Італія[~ 1]: 13 755 забітых 63 142 параненых 25 067 зніклых без весткі
Уключаючы сілы і страты італа-грэчаскай вайны. Уключаючы кіпрыётаў і палестынцаў. Брытанскіх, аўстралійскіх і новазеландскіх пехацінцаў прыкладна 58 000. Уключаючы страты ў югаслаўскай кампаніі, грунтуюцца на заяве Гітлера рэйхстагу 4 мая 1941 года.
Медыяфайлы на Вікісховішчы

На пачатак уварвання Германіі Грэцыя ўжо была ў стане вайны з Італіяй, якая пачалася з італьянскага ўварвання 28 кастрычніка 1940 года. Грэцыя паспяхова адбіла першыя наступы. Да 6 красавіка большая частка грэчаскай арміі апынулася на мяжы з Албаніяй, адкуль італьянцы паспрабавалі пракрасціся ў Грэцыю. Нямецкія войскі ўварваліся праз Балгарыю, стварыўшы тым самым другі фронт. Грэцыя да гэтага моманту ўжо паспела атрымаць невялікае падмацаванне ад Брытанскай імперыі, аднак, пасля пачатку ўварвання дапамогі больш не было. Італьянскія і нямецкія войскі колькасна значна пераўзыходзілі грэчаскую армію. У выніку чаго балгарская абарончая лінія, якая не атрымала падмацавання, была хутка захоплена немцамі, якія затым абыйшлі з флангу грэчаскія сілы на албанскай мяжы, вымусіўшы іх здацца. Брытанскія войскі пачалі тактычнае адступленне. Нямецкая армія дасягнула Афін 27 красавіка і выйшла да паўднёвага берага Грэцыі 30 красавіка, захапіўшы каля 7000 брытанскіх салдат і завяршыўшы гэты этап Балканскай кампаніі поўнай перамогай. Праз месяц заваяванне Грэцыі было завершана захопам Крыта. Грэцыя апынулася акупавана ўзброенымі сіламі Германіі, Італіі і Балгарыі.

Успамінаючы ход вайны бліжэй да яе канца, калі хуткае паражэнне Германіі стала непазбежным, Гітлер усё больш называў паражэнне Італіі пры ўварванні ў Грэцыю прычынай сваёй наступнай катастрофы^[2]. У якасці прычыны буйнога паражэння Германіі на тэрыторыі Савецкага Саюза, гэта тлумачэнне не падыходзіць^[3]. Аднак, гэта паражэнне мела сур’ёзныя наступствы для ваенных дзеянняў падчас Паўночнаафрыканскай кампаніі^[4].

Заўвагі

1. Войскі Балгарыі ў баявых дзеяннях удзелу не прымалі