Гімн Бразіліі

Нацыянальны гімн Бразіліі (парт.: Hino nacional do Brasil) у першапачатковым варыянце быў створаны 7 красавіка 1832 года, аднак не быў прызнаны афіцыйна да абвяшчэння рэспублікі ў 1889. Дэкрэт аб зацвярджэнні гімна быў падпісаны 29 студзеня 1890. Сучасны тэкст гімна быў зацверджаны 6 верасня 1922, напярэдадні стагоддзя абвяшчэння незалежнасці Бразіліі. Аўтар слоў - Асарыа Дуке Эстрада, кампазітар - Францыска Мануэль ды Сілва.

Нацыянальны гімн Бразіліі
Hino nacional do Brasil
Аўтар слоў	Osório Duque-Estrada[d]
Кампазітар	Francisco Manuel da Silva[d]
Мова гімна	партугальская мова
Дата публікацыі	1831
Танальнасць	фа мажор[d]
Краіна	Бразілія
Зацверджаны	29 студзеня 1890
Гімн Бразіліі
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Тэкст

Hino Nacional Brasileiro	Нацыянальны Гімн Бразілі ()
частка I
Ouviram do Ipiranga as margens plácidas De um povo heróico o brado retumbante, E o sol da Liberdade, em raios fúlgidos, Brilhou no céu da Pátria nesse instante. Se o penhor dessa igualdade Conseguimos conquistar com braço forte, Em teu seio, ó Liberdade, Desafia o nosso peito a própria morte! Ó Pátria amada, Idolatrada, Salve! Salve! Brasil, um sonho intenso, um raio vívido, De amor e de esperança à terra desce, Se em teu formoso céu, risonho e límpido, A imagem do Cruzeiro resplandece. Gigante pela própria natureza, És belo, és forte, impávido colosso, E o teu futuro espelha essa grandeza. Terra adorada Entre outras mil És tu, Brasil, Ó Pátria amada! Dos filhos deste solo És mãe gentil, Pátria amada, Brasil!	Пачулі Іпірангі-рэкі ціхія берагі Громападобны покліч гераічнага народа, І сонца свабоды ў промнях зіхоткіх Заззяла ў той момант на небе Радзімы. Калі пачатак гэтага равенства Мы змаглі заваяваць моцнай рукой, У тваім лоне, о Свабода Дык няхай сама смерць нам кіне выклік! О, Радзіма любая, Абагаўлёная, Слаўся, слаўся! Бразілія, вялікая мара, зіхоткі прамень Любові і надзеі сыходзіць на зямлю, Калі ў тваім цудоўным небе, радасным і светлым, Ззяе вобраз Паўднёвага Крыжа. Гігант, створаны самой прыродай, Ты прыгожы і моцны — бясстрашны калос. І твая будучыня адлюстроўвае гэтую веліч! Зямля абагаўлёная, Сярод тысяч іншых, Гэта ты, Бразілія, О, Радзіма любая! Дзяцей гэтай зямлі — ты, высакародная маці, Любая Радіма, Бразілія!
частка II
Deitado eternamente em berço esplêndido, Ao som do mar e à luz do céu profundo, Fulguras, ó Brasil, florão da América, Iluminado ao sol do Novo Mundo! Do que a terra mais garrida Teus risonhos, lindos campos têm mais flores, "Nossos bosques têm mais vida", "Nossa vida" no teu seio "mais amores". Ó Pátria amada, Idolatrada, Salve! Salve! Brasil, de amor eterno seja símbolo O lábaro que ostentas estrelado, E diga o verde-louro dessa flâmula - Paz no futuro e glória no passado. Mas se ergues da justiça a clava forte, Verás que um filho teu não foge à luta, Nem teme, quem te adora, a própria morte. Terra adorada Entre outras mil És tu, Brasil, Ó Pátria amada! Dos filhos deste solo És mãe gentil, Pátria amada, Brasil!	Лежачы вечна ў раскошнай калысцы, Пад рокат мора і ў святле глыбокага неба, Ты ззяеш, о Бразілія, краса Амерыкі, Азораная сонцам новага Свету! у самай найпрыгажэйшай з зямель У тваіх гожых і радасных палях, болей кветак. «У нашых гаях больш жыцця», а «ў нашым жыцці,» у тваім лоне, «больш любові». О, Радзіма любая, Абагаўлёная, Слаўся, слаўся! Бразілія, няхай будзе сімвалам вечнай любові, Зорны штандар, які ты нясеш, І хай золата і смарагд гэтага сцяга прамовяць: «Мір у будучыні і слава ў мінулым». Але, калі ты ўздымеш, у імя справядлівасці, магутную булаву, Убачыш, што ніводны з тваіх сыноў не сыдзе ад барацьбы, Што той, хто цябе абагаўляе, але баіцца самой смерці. Зямля абагаўлёная, Сярод тысяч іншых, Гэта ты, Бразілія, О, Радзіма любая! Дзяцей гэтай зямлі — ты, высакародная маці, Любая, Бразілія!

Мелодыя: Франсіску Мануэль да Сільва (1795-1865)
Тэкст: Жаакім Азарыу Дукэ Эстрада (1879-1927)

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Гімн Бразіліі
• Гімн Бразіліі.