Давід Рыкарда

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Рыкарда.

Давід Рыкарда (англ.: David Ricardo, 18 красавіка 1772, Лондан — 11 верасня 1823, Гаткам-Парк) — англійскі эканаміст, класік палітычнай эканоміі, паслядоўнік і адначасова апанент Адама Сміта, выявіў заканамерную ва ўмовах свабоднай канкурэнцыі тэндэнцыю нормы прыбытку да паніжэння, распрацаваў тэорыю пра формы зямельнай рэнты. Развіў ідэі Адама Сміта пра тое, што вартасць тавараў вызначаецца колькасцю працы, неабходнай для іх вытворчасці, і распрацаваў тэорыю размеркавання, якая тлумачыць, як гэтая вартасць размяркоўваецца паміж рознымі класамі грамадства.

Давід Рыкарда
David Ricardo
Дата нараджэння	18 красавіка 1772(1772-04-18)[1][2][…]
Месца нараджэння	Лондан, Англія, Каралеўства Вялікабрытанія[1][3]
Дата смерці	11 верасня 1823(1823-09-11)[1][4][…] (51 год)
Месца смерці	Gatcombe Park[d], Minchinhampton[d], Струд[d], Глостэршыр[d], Глостэршыр, Англія, Злучанае каралеўства Вялікабрытаніі і Ірландыі[5] або Глостэршыр, Англія, Злучанае каралеўства Вялікабрытаніі і Ірландыі
Месца пахавання	Church of St Nicholas, Hardenhuish[d]
Грамадзянства	Злучанае каралеўства Вялікабрытаніі і Ірландыі  Каралеўства Вялікабрытанія
Жонка	Priscilla Ann Wilkinson[d][5]
Дзеці	David Ricardo[d] і Osman Ricardo[d]
Род дзейнасці	эканаміст, stockbroker, філосаф, палітык, пісьменнік
Навуковая сфера	эканоміка
Альма-матар	Talmud Torah school[d][6]
Вядомы як	класік палітэканоміі[7]
Партыя	Вігі
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Зноскі

1. М. С—в Рикардо, Давид // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1899. — Т. XXVIа. — С. 696–698.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4425825'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q602358'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q24480861'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q23892956'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q19908137'></a>
2. Stephen L. Ricardo, David // Dictionary of National Biography / L. Stephen, S. Lee — London: Smith, Elder & Co., 1885. — Vol. 48. — P. 93–96.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q15987216'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q84'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q2295283'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q19097605'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q1210343'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q179854'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q740657'></a>
3. Рикардо Давид // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135'></a>
4. David Ricardo // Babelio — 2007. Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q2877812'></a>
5. Oxford Dictionary of National Biography / C. Matthew — Oxford: OUP, 2004.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q17565097'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5145336'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q34217'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q217595'></a>
6. The History of Parliament

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q7739799'></a>
7. У лісце да Ёзэфа Вайдэрмаера ад 5 сакавіка 1852 года Карл Маркс назваў Рыкарда «найбольш класічным выразнікам інтарэсаў буржуазіі і найбольш стаічным праціўнікам пралетарыяту» (Маркс К., Энгельс Ф. Соч. 2-е изд. Т. 28. С. 424).