Драміхет

Драміхет (стар.-грэч.: Δρομιχαίτης) — цар кровічаў, пазней — кіраўнік племянога саюза гетаў на абодвух берагах Дуная (на тэрыторыі сучасных Румыніі і Балгарыі ) у канцы IV — пачатку III стагоддзі да н. э.

Драхімет
Δρομιχαίτης
Цар Кровічаў
Папярэднік	Ісант
Пераемнік	тытул скасаваны, вобласць заваявана кельцкім племем галатаў
Уладар племянога саюза гетаў
Нараджэнне	IV стагоддзе да н. э.
Смерць	III стагоддзе да н. э.
Месца пахавання	Фракійская грабніца ў Свештарах
Жонка	Жонка Драміхета з Лісімахідаў
Прыналежнасць	Царства Драхімета

Біяграфія

Згодна з высновамі Анісімава, Драміхет, з найбольшай доляй верагоднасці, быў царом кровічаў, якіх антычныя аўтары атаясамлялі з гетамі. Арэал пражывання гетаў і межы царства Драміхета дакладна невядомыя. Ён пашырыў сваю ўладу на іншыя бліжэйшыя плямёны, магчыма, гетаў і адрысаў, але асноўныя ўладанні знаходзіліся ў Лудагор’і^{[тарашк.]} ў Паўднёвай Дабруджы^[1]

Ён аб’яднаў разрозненыя плямёны гетаў, якія пражывалі ў вобласці Дуная і Днестра, у адзіны саюз і арганізаваў эфектыўнае супраціўленне македонцам. Падчас Драміхета геты ўяўлялі сабою мноства разрозненых плямёнаў. Галоўным фактарам іх кансалідацыі ў адзіную дзяржаўную адукацыю была экспансія македонцаў. Нягледзячы на ​​тое, што антычныя гісторыкі аднадушна называлі Драміхета царом, яго ўлада не была аднаасобнай у сувязі з дэцэнтралізацыяй улады^[2].

Македонскі цар Фракіі Лісімах арганізаваў некалькі ваенных паходаў супраць гетаў, але ў адным з іх трапіў у палон да Драміхета. Нягледзячы на жаданне часткі гетаў пакараць палонных, Драміхет палічыў выгадным адпусціць Лісімаха і яго сына Агафокла^[3].

Далейшы лёс Драміхета невядомы. Па адной версіі, ён загінуў падчас уварвання кельцкага племя галатаў у канцы 280-х гадоў да н. э., па іншай — збег да двара селевкідскіх цароў, і ідэнтычны згаданаму Паліэнам Драміхету, які на службе ў Антыёха II дапамог яму падчас Другой Сірыйскай вайны захапіць фракійскі горад Кіпсэлу^[4]

Памяць

• Драміхет з’яўляецца галоўным героем румынскай тэатральнай п’есы «Muntele» 1977 года Д. Р. Папеску. Твор напісаны ў форме палітычнай байкі, у якой кіраўнік атаясамліваецца з народам у рэчышчы дзяржаўнай прапаганды культу асобы Чаўшэску.

Гл. таксама

• Кровічы
• Ісант
• Геты