Заднеязычныя зычныя

Заднеязычныя зычныя (таксама заднянёбныя, мякканёбныя, веля́рныя (ад лац.: velaris, от velum — завеса) — зычныя, утвараемыя падняццем задняй часткі спінкі языка да задняга (мяккага) нёба ці да задняй часткі цвёрдага нёба.

8 — заднеязычныя

У беларускай мове да заднеязычных адносяцца зычныя г, к, х, а таксама змычны г.^[1]

У Міжнародным фанетычным алфавіце адрозніваюцца наступныя велярныя зычныя:

МФА	Апісанне	Прыклад
		Мова	Арфаграфія	МФА	Значэнне
	Глухі велярны выбухны	Беларуская	кот	[kot]	кот
	Звонкі велярны выбухны	Беларуская	гузік	[ˈɡuzik]	гузік
	Глухі велярны фрыкатыўны	Беларуская	мох	[mox]	мох
	Звонкі велярны фрыкатыўны	Беларуская Грэчаская	горад γάλα	[ˈɣorat] [ˈɣala]	горад малако
	Велярны апраксімант	Іспанская	pagar[a]	[paɰaɾ]	плаціць
	Глухі лабіявелярны апраксімант	Англійская	which[b]	[ʍɪtʃ]	які
	Звонкі лабіявелярны апраксімант	Англійская	witch	[wɪtʃ]	вядзьмарка
	Велярны насавы	Англійская	ring	[ɹɪŋ]	пярсцёнак
	Велярны бакавы	Цэнтральная вагі	aglagle	[aʟaʟe]	галавакружэнне

Заўвагі

1. Міжгалосны g у іспанскай мове, часта апісваемы як вельмі слаба вымаўляемы звонкі велярны фрыкатыўны.
2. У некаторых дыялектах, якія размяжоўваюць which і witch.