Заляцанне

Заляцанне — паводзіны чалавека і жывёл, якія папярэднічаюць спараванню.

Міжасобасныя адносіны

Тыпы адносін

Агамія Шлюб Bromance Удаўство Грамадзянскае партнёрства Сяброўства Жонка Значны іншы Канкубінат Куртызанка Палюбоўнік (палюбоўніца) Манагамія Муж Аднаполыя сувязі Педэрастыя Паліаморыя Палівернасць Палігамія Сваяцтва Рамантычныя Сям’я Сексуальны партнёр Сужыццё Адносіны для секса

Падзеі

Асабістае жыццё Флірт Шлюб Развод Спатканне Растанне Палавы акт Шлюбная здрада Заляцанне

Пачуцці і эмоцыі

Блізкая сувязь Цяга Камперсія Закаханасць Каханне эрас філія старгэ агапэ Прыхільнасць Рэўнасць Платанічнае каханне Рамантычнае каханне Страсць

Учынкі

Калым (Пасаг) Гіпергамія Шлюбная здрада Секс Выкраданне нявесты

Гвалт у адносінах

Аб’юзіўныя адносіны У сям’і Над дарослымі Над дзецьмі Падлеткавы гвалт

Г Р П

Ролі

Звычайна актыўным бокам пры заляцанні з’яўляецца самец, а пасіўнай — самка. Гэта звязана з тым, што самка ўяўляе вялікую каштоўнасць як адказная за развіццё нашчадкаў. У традыцыйных чалавечых грамадствах, як правіла, актыўны мужчына; праява занадта вялікай энергіі ў гэтым дачыненні жанчыны ці мужчына, які не жадае заляццання, асуджаюцца. Толькі ў некаторых сучасных грамадствах (еўрапейскім і паўночнаамерыканскім) жанчыне дазволена выступаць у якасці ініцыятара заляцання.

Пры полігамных адносінах, самец падчас заляцання зацікаўлены ў найхутчэйшым спараванні, каб перайсці да наступнай самкі, у той час як самка імкнецца павялічыць перыяд заляцання, каб выбраць вартага самца з многіх варыянтаў.

Функцыі

Галоўная задача заляцання — дапамагчы самцы выбраць найбольш здаровага і моцнага самца яе віду. Акрамя гэтага, заляцанне прымушае самку і самца ўзгадняць свае дзеянні ў час спаравання і паскарае гарманальнае развіццё самкі.