Змеегалоўнік малдаўскі

Змеегалоўнік малдаўскі^[1] (Dracocephalum moldavica L.) — шматгадовая (у Сібіры нярэдка аднагадовая) травяністая апушаная расліна з прыемным пахам мелісы.

Змеегалоўнік малдаўскі
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Расліны Аддзел:  Кветкавыя Клас:  Двухдольныя Парадак:  Ясноткакветныя Сямейства:  Ясноткавыя Падсямейства:  Nepetoideae Род:  Змеегалоўнік Від:  Змеегалоўнік малдаўскі
Міжнародная навуковая назва
Dracocephalum moldavica L.
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы ITIS   32489 NCBI   39296 EOL   579594 GRIN   t:14656 IPNI   446464-1 TPL   kew-63836

Апісанне

Батанічная ілюстрацыя Якаба Штурма з кнігі «Deutschlands Flora in Abbildungen», 1796

Сцябло чатырохграннае, вышынёй 15-50 см. Лісце супраціўнае, даўгавата-ланцэтападобнае. Кветкі сіне-фіялетавыя, сабраны на верхавіне сцябла ў шасцікветкавую мутоўку. Цвіце ў ліпені-жніўні.

Прымяненне

Лекавай сыравінай з’яўляецца трава. Расліна змяшчае эфірны алей, які па паху нагадвае мелісавы. Калі сабраць траву ў канцы цвіцення, то пах лімона будзе адчувальным на працягу трох гадоў.

Настой травы ў народнай медыцыне лічыцца звязальным, проціспазматычным, абязбольвальным сродкам. Рэкамендуюць пры страўнікава-кішачных захворваннях, пачашчаным сэрцабіцці, галаўным болі, прастудных захворваннях.

Настоем палошчуць рот пры зубным болі; свежае здробненае лісце прыкладваюць да гнойных ран; травяныя прыпаркі і кампрэсы выкарыстоўваюць пры ўдарах і рэўматызме.

На думку лекараў Тыбету, змеегалоўнік «лечыць павышаную тэмпературу страўніка і печані».

Зноскі

1. Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 46. — 160 с. — 2 350 экз.