Казімір Паўлавіч Буслаў

Казімір Паўлавіч Бу́слаў^[2] (25 кастрычніка 1914, в. Кашалёў, Буда-Кашалёўскі раён — 20 студзеня 1983) — беларускі савецкі філосаф. Акадэмік АН БССР (1972; член-карэспандэнт з 1969), доктар філасофскіх навук (1965), прафесар (1966). Заслужаны дзеяч навукі БССР (1978)^[3].

Казімір Паўлавіч Буслаў
Дата нараджэння	25 кастрычніка 1914(1914-10-25)
Месца нараджэння	Кашалёў, Кашалёўская воласць[d], Рагачоўскі павет, Магілёўская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	20 студзеня 1983(1983-01-20) (68 гадоў)
Месца смерці	Мінск, Беларуская ССР, СССР
Месца пахавання	Усходнія могілкі
Грамадзянства	Расійская імперыя Беларуская ССР  СССР
Род дзейнасці	навуковец, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	філасофія
Месца працы	БДУ Інстытут філасофіі НАН Беларусі Аддзяленне гуманітарных навук і мастацтваў НАН Беларусі
Навуковая ступень	доктар філасофскіх навук[1] (1965)
Навуковае званне	прафесар (1966)[1]
Альма-матар	Смаленскі дзяржаўны ўніверсітэт Вышэйшая партыйная школа пры ЦК КПСС Акадэмія грамадскіх навук пры ЦК КПСС[d]
Прэміі
Узнагароды

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Буслаў.

Біяграфія

Член КПСС з 1943 года. Скончыў Смаленскі педагагічны інстытут у 1938 годзе, Вышэйшую партыйную школу пры ЦК УКП(б) ў 1947 годзе, Акадэмію грамадскіх навук пры ЦК КПСС у 1951^[3] годзе.

У 1944—1948 гадах — лектар ЦК КП(б)Б, у 1951—1956 гадах — загадчык аддзела ЦК КПБ, у 1956—1972 гадах — дырэктар Інстытута філасофіі і права АН БССР. У 1970—1972 гадах — выконваючы абавязкі, у 1973—1976 гадах — акадэмік-сакратар Аддзялення грамадскіх навук АН БССР, з 1976 года — загадчык сектара Інстытута філасофіі і права АН БССР^[3]. Адначасова з 1951 года — дацэнт, затым прафесар БДУ, Мінскага радыётэхнічнага інстытута. З 1972 года — старшыня Беларускага аддзялення Філасофскага таварыства СССР^[3].

Кандыдат у члены ЦК КПБ ў 1952—1954 гадах, член ЦК КПБ ў 1954—1961 гадах. Дэпутат Вярхоўнага Савета БССР у 1955—1959^[3] гадах.

Навуковая дзейнасць

Навуковыя працы Буслава прысвечаны гістарычнаму матэрыялізму  (руск.), праблемам сацыялістычнага прагрэсу, гуманізму і культуры^[3].

Навуковыя працы

Апублікаваў больш за 60 навуковых прац, у тым ліку 4 манаграфіі^[4].

Асноўныя працы^[4]:

• Социальное единство, противоречия, ответственность. Мн.: Наука и техника, 1972.
• Социально-историческое развитие классов в СССР. Мн.: Наука и техника, 1979.
• Формирование социального в человеке. Мн.: Наука и техника, 1980.

Узнагароды

• Дзяржаўная прэмія БССР 1984 года — за цыкл работ па гісторыі філасофіі і грамадскай думкі Беларусі дакастрычніцкага перыяду.
• Узнагароджаны ордэнам Кастрычніцкай Рэвалюцыі (1974), медалямі^[4].