Караль Баркоўскі

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Баркоўскі.

Караль Баркоўскі (польск.: Karol Borkowski, лац.: Carolus Borkowski; 4 лістапада 1709, Плоцкае ваяводства — 26 мая 1776, Полацк) — езуіцкі святар і педагог.

Караль Баркоўскі
польск.: Karol Borkowski лац.: Carolus Borkowski
Дата нараджэння	4 лістапада 1709(1709-11-04)
Месца нараджэння	Плоцкае ваяводства, Велікапольская правінцыя, Карона Каралеўства Польскага, Рэч Паспалітая
Дата смерці	26 мая 1776(1776-05-26) (66 гадоў)
Месца смерці	Полацк, Полацкае ваяводства, Вялікае Княства Літоўскае
Грамадзянства	Рэч Паспалітая
Род дзейнасці	святар
Месца працы	Полацкі езуіцкі калегіум

У Вільні 9 жніўня 1725 г. уступіў у Таварыства Ісуса, а 13 сакавіка 1738 г. быў высвечаны на ксяндза. Прафесар маральнай тэалогіі ў Плоцку (1742—1743), прэфект школ у Драгічыне (1745—1746, 1748—1749) і Гродна (1746—1747). Прафесар маральнай тэалогіі і прэфект школ у Плоцку (1750—1755), прафесар пазітыўнай тэалогіі ў Браневе (1756—1757), прафесар схаластычнай тэалогіі і кананічнага права ў Пінску (1757—1758), прэфект музычнай бурсы ў Слуцку (1767—1768). З 1768 г. і да часу скасавання папам Кліментам XIV Таварыства Ісуса (1773) — прэфект школ і прафесар маральнай тэалогіі ў Полацкім езуіцкім калегіуме^[1]. У 1774/1775 навучальным годзе (і, відавочна, да самай смерці) працягваў працаваць у Полацку^[2].

Зноскі

1. Grzebień, L. (Ed.), Encyklopedia Wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy, 1996.
2. Catalogus Jesuitarum in Alba Russiae. Anno 1775. Архівавана 4 снежня 2017.