Карал Гаўлічак-Бароўскі
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Карэл Гаўлічак-Бароўскі (чэшск.: Karel Havlíček Borovský; 31 кастрычніка 1821[2][3][…], Havlíčkova Borová[d], Аўстрыйская імперыя[4][5][…] — 29 ліпеня 1856[2][3][…], Прага, Землі багемскай кароны[4][6][…]) — чэшскі паэт, публіцыст, палітычны дзеяч, адзін з заснавальнікаў чэшскай журналістыкі, сатыры і літаратурнай крытыкі.
Remove ads
Біяграфія
Вучыўся ў Карлавым універсітэце ў Празе (1838—1840), затым у духоўнай семінарыі, з якой быў выключаны за вальнадумства (1841). Вывучэнне моваў, літаратуры і гісторыі славянскіх народаў зблізіла яго з філолагам і паэтам П. Шафарыкам. Працаваў хатнім настаўнікам у Маскве, па вяртанні на радзіму заняўся публіцыстыкай, рэдагаваў газету Pražské noviny і літаратурны дадатак да яе Česka včela. Літаратурныя творы К. Гаўлічка-Бароўскага распаўсюджваліся збольшага ў спісах. Напісаў каля 78 эпіграмаў, пераклаў на чэшскую мову «Мёртвыя душы» і «Вія» М. Гогаля, «Казачую калыханку» М. Лермантава. Асноўныя творы — «Кутнагорскія лісты» (Epištoly kutnohorské), «Цірольскія элегіі» (Tyrolské elegie, паэма; 1852, надр. 1861), «Кароль Лаўра» (Král Lávra, 1854, надр. 1870).
Remove ads
Крыніцы
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads

