Кастусь Цвірка

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Цвірка.

Кастусь Цвірка (нар. 28 сакавіка 1934(1934-03-28), Зялёная Дуброва, Старадарожскі раён) — беларускі паэт, перакладчык, гісторык, фалькларыст, этнограф, мовазнавец.

Кастусь Цвірка
Асабістыя звесткі
Імя пры нараджэнні	Канстанцін Аляксеевіч Цвірка
Дата нараджэння	28 сакавіка 1934(1934-03-28) (91 год)
Месца нараджэння	Зялёная Дуброва, Старадарожскі раён, Беларуская ССР, СССР
Альма-матар	філалагічны факультэт БДУ (1958)
Месца працы	Першы Нацыянальны канал Беларускага радыё Інстытут мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору імя Кандрата Крапівы НАН Беларусі Юнацтва Полымя
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	перакладчык, пісьменнік, паэт
Мова твораў	беларуская
Дэбют	1951
Прэміі	Залаты апостраф (2011)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Скончыў аддзяленне беларускай мовы і літаратуры філалагічнага факультэта Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта (1958). У 1958—1959 гадах выкладаў беларускую мову і літаратуру ў Труханавіцкай сярэдняй школе Капыльскага раёна. Быў літаратурным супрацоўнікам раённай газеты «Рудзенская праўда», рэдактарам на Беларускім радыё, старшым метадыстам рэспубліканскага Дома народнай творчасці, старшым інспектарам Упраўлення па распаўсюджванні друку Міністэрства сувязі БССР. У 1972 годзе скончыў аспірантуру пры Інстытуце мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору АН БССР і з таго часу — навуковы супрацоўнік гэтага інстытута. З 1981 года — старшы рэдактар выдавецтва «Юнацтва», з 1984 года — рэдактар аддзела паэзіі часопіса «Полымя».

Кандыдат гістарычных навук (1972).

З 1995 года — кіраўнік і галоўны рэдактар праекта «Беларускі кнігазбор»^[1].

Творчасць

Друкуецца з 1951 года. Аўтар зборнікаў паэзіі «Такія сэрцы ў нас» (1959), «Бягуць раўчукі» (1962), «Чарназём» (1967), «Каласы» (1975), «Сцежка дадому» (1980), «Хат вячысты дар» (1982), «Лодка долі тваёй» (1988) і інш. Аўтар кнігі «Слова пра Сыракомлю: Быт і культура беларусаў у творчасці „вясковага лірніка“» (1975). Піша і для дзяцей: кнігі вершаў і казак «Як Алесь згубіўся ў лесе» (1986), «Добрыя суседзі» (1988) і інш.

Аўтар мастацкіх нарысаў, звязаных з літаратурнымі мясцінамі Беларусі — «Дарога ў сто год» (1974), «Той курган векавечны» (1985), а таксама манаграфіі «Слова пра Сыракомлю» (1975). Суаўтар кнігі «Беларуская фалькларыстыка эпохі феадалізму» (1989) (разам з Г. Каханоўскім, Л. Малаш, 1989). Складальнік тома «Вяселле. Абрад» (1978), кнігі ўспамінаў пра З. Бядулю (з Я. Садоўскім, 1988), зборніка твораў Я. Чачота «Наваградскі замак» (1989)^[2], зборніка «Філаматы і філарэты» (1998)^[3].

Выступае ў друку з артыкуламі па культуры мовы.

Прызнанне

• Прэмія «Залаты апостраф» (2011).
• Прэмія імя Міхася Стральцова (2025).