Леапольда Марэчаль

Леапольда Марэча́ль (ісп.: Leopoldo Marechal; 11 чэрвеня 1900, Буэнас-Айрэс — 26 чэрвеня 1970, Буэнас-Айрэс) — аргенцінскі пісьменнік.

Леапольда Марэчаль
Leopoldo Marechal
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	11 чэрвеня 1900(1900-06-11)[1][2][…]
Месца нараджэння	Буэнас-Айрэс, Аргенціна
Дата смерці	26 чэрвеня 1970(1970-06-26)[1][3][…] (70 гадоў)
Месца смерці	Буэнас-Айрэс, Аргенціна
Пахаванне	Cementerio Jardín de Paz de Pilar[d][4]
Грамадзянства	Аргенціна
Дзеці	Malena Marechal[d]
Месца працы	Нацыянальны ўніверсітэт Ла-Платы[d]
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	пісьменнік, драматург, выкладчык універсітэта, паэт, бібліятэкар, раманіст, навеліст
Кірунак	сімвалізм
Жанр	паэзія, эсэ і theatre[d]
Дэбют	зборнік вершаў «Арляты» (1922)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся ў франка-іспанскай сям’і эмігрантаў. Нягледзячы на фінансавыя праблемы сям’і, скончыў сярэднюю школу, атрымаў педагагічную адукацыю і працаваў настаўнікам, спачатку малодшых, а затым старшых класаў^[5]. Адначасова, цягам 1920-х гадоў^[5], быў сябрам таварыства паэтаў «Фларыда»  (англ.)^[6], якое групавалася вакол літаратурных часопісаў «Proa» і «Martín Fierro»^[5]. Дэбютаваў вершамі ў 1922 годзе^[5]. У 1926 годзе быў у творчым падарожжы ў Еўропу^[5]. У 1929 годзе Л. Марэчаль быў адзначаны адмысловай прэміяй «Premio Municipal de Poesía» горада Буэнас-Айрэс^[5].

У 1929 годзе Л. Марэчаль другі раз паехаў у Еўропу і, пасяліўшыся ў Парыжы, паволі перайшоў на прозу, пачаў пісаць свой першы раман. У 1934 годзе вярнуўся ў Аргенціну, ажаніўся з М. С. Барыейра, з якою нажыў дзвюх дачок. Пасля цяжкай хваробы яго жонка памерла ў 1947 годзе. У 1948 годзе ўрэшце выйшаў і быў высока ацэнены літаратурнымі крытыкамі першы раман пісьменніка.^[5]

Творчасць

Дэбютаваў паэтычным зборнікам «Арляняты» (1922)^[5]. Раннія вершы, якія выйшлі ў зборніках «Дні нібы стрэлы» («Días como flechas», 1926), «Оды мужчыну і жанчыне» («Odas para el hombre y la mujer», 1929), вылучаюцца ўскладненасцю метафар. Любоўная лірыка і цыкл рэлігійных вершаў увайшлі ў зборнікі «Лабірынт кахання» («Laberinto de amor», 1936) і «Санеты для Сафіі» («Sonetos a Sophía», 1940)^[6]. Аўтар паэтычных зборнікаў «Кентаўр» (1940; 1-я прэмія Нацыянальнай камісіі па культуры), «Вандроўкі вясны» (1945)^[5], кнігі ўспамінаў у вершах «Пяць паэм поўдня» («Cinco poemas australes», 1937), філасофскіх раманаў «Адан Буэнас-Айрэс» («Adán Buenos-ayres», 1948) і «Банкет Севера Арканхела» («El banquete de Severo Arcángelo», 1965), драмы «Антыгона Велес» (1965), зборніка навел «Дзённік плавання» («Cuaderno de navegación», 1966)^[6].

Нягледзячы на спрыяльную крытыку, ні першы раман, ні іншыя творы Л. Марэчаля не атрымалі належнай увагі чытачоў. У літаратурнай супольнасці Лацінскай Амерыкі высока цанілі і паважалі пісьменніка, адзначаючы яго талент шмат якімі прэстыжнымі прэміямі. Аднак, шырокім колам чытачоў творы Л. Марэчаля будуць прызнаны толькі праз шмат гадоў па яго смерці.^[5]

Бібліяграфія

• Heptamerón, B. Aires, [1966]^[6];
• Historia de la calle Corrientes, B. Aires, 1968^[6];
• Antología poética, [B. Aires, 1969]^[6];
• Megafón o la guerra, B. Aires, 1970^[6].

Зноскі

1. Leopoldo Marechal // todotango.com Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q11251191'></a>
2. Leopoldo Marechal // Brockhaus Enzyklopädie

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q237227'></a>
3. Leopoldo Marechal // Vegetti Catalog of Fantastic Literature

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q23023088'></a>
4. Find a Grave — 1996.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q63056'></a>
5. Gordon A. Marechal, Leopoldo…
6. Лукин Б. В. Маречаль…