Любоў Васільеўна Галота

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Галота.

Любоў Васільеўна Галота (укр.: Гали́на Васи́лівна Москале́ць; нар. 31 снежня 1949(1949-12-31), Крывы Рог, Днепрапятроўская вобласць) — украінская пісьменніца (паэтка, публіцыстка, празаік) і журналістка. Лаўрэат Нацыянальнай прэміі Украіны імя Тараса Шаўчэнкі (2008). Заслужаны работнік культуры Украіны.

Любоў Васільеўна Галота
укр.: Любов Голота
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	31 снежня 1949(1949-12-31) (75 гадоў)
Месца нараджэння	Крывы Рог, Днепрапятроўская вобласць, УССР, СССР
Грамадзянства	СССР  Украіна
Муж	Pavlo Movchan[d]
Альма-матар	Дніпроўскі нацыянальны ўніверсітэт імя Алеся Ганчара (1972)
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	журналістка, паэтэса, пісьменніца
Грамадская дзейнасць
Партыя	КПСС
Узнагароды

Біяграфія

Нарадзілася 31 снежня 1949 года ў Крывым Рогу Днепрапятроўскай вобласці ў сям’і шахцёраў.

У 1972 годзе скончыла філалагічны факультэт Днепрапятроўскага дзяржаўнага ўніверсітэта. У Днепрапятроўску працавала журналістам у абласных газетах «Зоря», «Прапор юності» і на абласным радыё.

З 1983 года жыве ў Кіеве. Працавала ў выдавецтвах «Молодь», «Радянський письменник». З 1995 года — галоўны рэдактар усеўкраінскага евангелізацыйнага штотыднёвіка «Слово Просвіти».

Арганізавала і выдавала першы жаночы культуралагічны часопіс незалежнай Украіны «П’ята пора». Аўтар сцэнарыяў многіх масавых гулянняў і мерапрыемстваў украінскай сталіцы.

Рэдагавала кнігу «Жыццё і чын Анатоля Пагрыбнага. Навуковая разведка, артыкулы, мемуары».

Са снежня 2016 года па 2019 год была членам Камітэта Нацыянальнай прэміі Украіны імя Тараса Шаўчэнкі.

Член Нацыянальнага саюза пісьменнікаў Украіны з 1977 года. Была членам КПСС (з 1979 года). Член Усеўкраінскага таварыства «Асвета» імя Т. Шаўчэнкі з 1989 года, член Цэнтральнага праўлення гэтай арганізацыі. Член Народнага Руху Украіны з 1989 года.

Творы

• Зборнікі вершаў «Народжена в степах» (1976), «Весняне рівнодення» (1979), «Горицвіт» (1980), «Вікна» (1983), «Жінки і птиці» (1986), «Дзеркала» (1988), «На чоловічий голос» (1996), «Опромінена часом» (2001).
• Кнігі публіцыстыкі: «Дитя людське» (2002), «Сотворіння» (2005).
• Раманы: «Епізодична пам’ять» (2007).
• Некалькі кніг для дзяцей.

Узнагароды

• Прэмія Грузінскай ССР імя Уладзіміра Маякоўскага (1981),
• прэмія Уладзіміра Сосюры «Любіце Украіну» (2001),
• Нацыянальная прэмія Украіны імя Тараса Шаўчэнкі (2008) — за раман «Эпізадычная памяць»,
• Літаратурна-мастацкая прэмія імя Вольгі Кабылянскай (2012),
• Заслужаны работнік культуры Украіны.