Марк Антоній

Марк Антоній (82 да н.э. — 30 да н.э.): рымскі палітычны дзеяч і военачальнік.

Марк Антоній
MARCVS ANTONIVS
Марк Антоній. Бюст з Музею Ватыкана
Консул Рымскай рэспублікі 44 да н.э.
Сумесна з	Гай Юлій Цэзар, Луцый Скрыбоній Лібон
Папярэднік	Гай Канін Рэбіл (консул-суфект) і Гай Трэбоній (консул-суфект)
Пераемнік	Гай Вібій Панса Цэтроніан і Аўл Хірцій
Консул Рымскай рэспублікі 34 да н.э.
Папярэднік	Публій Карнэлій Далабела (консул-суфект) і Ціт Педуцый (консул-суфект)
Пераемнік	Луцый Семпроній Атрацін (консул-суфект) і Гай Мемій (консул-суфект)
Консул Рымскай рэспублікі 31 да н.э.
Папярэднік	Луцый Карнэлій Цына (консул-суфект) і Марк Валерый Месала (консул-суфект)
Пераемнік	Марк Валерый Месала Корвін (консул-суфект) і Актавіян
Нараджэнне	83 да н.э.[1] Рым, Старажытны Рым[2]
Смерць	30 да н.э.[1] Александрыя, Эліністычны Егіпет[3][4][…]
Бацька	Marcus Antonius Creticus[d][5][6][…]
Маці	Julia[d][5][6][…]
Жонка	Fadia[d][5][6][…], Antonia Hybrida Minor[d][5][6][…], Fulvia[d][5][6][…], Octavia the Younger[d][5][6][…] і Клеапатра[5]
Дзеці	Antonia[d][5], Marcus Antonius Antyllus[d][5], Iullus Antonius[d][5][6][…], Клеапатра Селена II[5], Аляксандр Геліяс[5], Antonia Major[d][5], Антонія Малодшая[d][5] і Пталамей Філадэльф[d][5]
Прыналежнасць	Рымская рэспубліка
Бітвы	Battle of Actium[d] Battle of Pharsalus[d] Battle of Philippi[d] Гальская вайна
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Пасля забойства Цэзара (15 сакавіка 44 да н.э.) заняў, у дачыненні да змоўнікаў, прымірную пазіцыю, увайшоў у саюз з Актавіянам і ажаніўся з сястрой таго, Актавіяй. У выніку масавых рэпрэсій супраць рымскай шляхты ўзбагаціўся за кошт маёмасці рэпрэсаваных. Пазней атрымаў у кіраванне ўсходнія вобласці Рымскай дзяржавы; жыў там у вялікай раскошы, на падабенства грэчаскіх цароў. Увайшоў у саюз з егіпецкай царыцай Клеапатрай VII^[7], і разам з ёй выступіў супраць Актавіяна, аднак панёс паражэнне ў марской бітве пад мысам Акцый (31 да н.э.) і разам з Клеапатрай скончыў жыццё самагубствам.

Верагодная выява Марка Антонія дасюль не знойдзеная. Найбольш імавернай версіяй лічыцца бронзавая галава (парэштак статуі з Кілікіі), якая захоўваецца ў Луўры^[8].

Зноскі

1. M. Antonius (30) M. f. M. n. // Digital Prosopography of the Roman Republic Праверана 29 чэрвеня 2021.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q100166489'></a>
2. http://www.city-data.com/world-cities/Rome-History.html
3. http://search.informit.com.au/fullText;dn=700028765003471;res=IELHSS
4. http://www.cleveland.com/books/index.ssf/2010/12/stacy_schiff_conjures_a_fascin.html
5. http://www.strachan.dk/family/antonius.htm
6. M. Antonius (30) M. f. M. n. // Digital Prosopography of the Roman Republic Праверана 10 чэрвеня 2021.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q100166489'></a>
7. Легенда кажа, што ён зрабіў гэта пад уражаннем ад прыгажосці Клеапатры.
8. Раней гэтую галаву прыймалі за галаву Нерона. Шматлікія грэчаскія статуі, верагодна, з’яўляліся статуямі пергамскіх цароў Атала і Эўмена з перабітымі надпісамі. Хафнер Г. Выдающиеся портреты античности : 337 портретов в слове и образе / Пер. с нем. В. А. Сеферьянц. — М.: Прогресс, 1984. — 311 с. (руск.)