Матывацыя

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Матыў.

Матывацыя (лац.: moveo — рухаю) — заахвочванне асобы да жвавай дзейнасці дзеля задаваленнення патрэбы ў даброце і спрыяльных абставінах жыцця. Спалучае ўнутраныя і знешнія ўмовы, што выклікаюць накіраванасць дзеяння на азначаны прадмет. Ёсць асабіста значным пабуджэннем, што адпавядае глыбіннай патрэбе асобы. Развіваецца праз пераўтварэнне і ўзмацненне прадметнай дзейнасці. Чыннікам выступае вытворчасць даброты. Увасабляе прадметную зацікаўленасць, ідэал і каштоўнасць. Залежыць ад валявых якасцей, выхавання, каштоўнаснай скіраванасці і будовы маральнай свядомасці асобы. Выяўляе светапоглядныя ўстаноўкі і правілы дзейнасці чалавека. З’яўляецца асноўным прадметам вывучэння ў псіхалогіі асобы^[1].

Віды

• Паводле іерархіі: агульная (адлюстроўвае накіраванасць развіцця асобы) і сытуатыўная (задавальненне прыватнай патрэбы).
• Паводле віду дзейнасці: камунікацыйная, пазнавальная і пераўтваральная.
• Паводле прадмета насычэння: духоўная і рэчыўная.
• Паводле ўсведамлення: адпаведная (мэта), неадпаведная (матываванне), неўсвядомленая^[1].

Зноскі

1. Ігар Катляроў. Матыў // Беларуская энцыклапедыя ў 18 тамах / гал.рэд. Генадзь Пашкоў. — Мінск: Беларуская энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2000. — Т. 10. — С. 210. — 544 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0169-9. Архівавана 10 снежня 2015.