Мікалай Аляксеевіч Ізобаў

Мікалай Аляксеевіч Ізобаў (нар. 23 студзеня 1940, в. Красыні, Лёзненскі раён, Віцебская вобласць) — беларускі матэматык. Акадэмік НАН Беларусі (1994). Доктар фізіка-матэматычных навук (1979), прафесар (1990).

Мікалай Аляксеевіч Ізобаў
Дата нараджэння	23 студзеня 1940(1940-01-23) (85 гадоў)
Месца нараджэння	Красыні, Лёзненскі сельсавет, Лёзненскі раён, Віцебская вобласць, Беларуская ССР, СССР
Грамадзянства	СССР  Беларусь
Род дзейнасці	матэматык
Месца працы	БДУ Інстытут матэматыкі НАН Беларусі
Навуковая ступень	доктар фізіка-матэматычных навук (1979) і акадэмік НАН Беларусі (1994)
Навуковае званне	прафесар
Альма-матар	матэматычны факультэт БДУ БДУ[1]
Навуковы кіраўнік	Юрый Станіслававіч Багданаў[1]
Прэміі	прэмія Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (2013)
Узнагароды

Біяграфія

Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. Пасля заканчэння Янавіцкай сярэдняй школы з 1958 года вучыўся на фізіка-матэматычным факультэце Віцебскага педінстытута, у 1962 годзе пераведзены на матэматычны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта. Скончыўшы яго, у 1966—1967 гадах вучыўся ў аспірантуры. Пасля абароны кандыдацкай дысертацыі (1967) працаваў спачатку асістэнтам, потым малодшым навуковым супрацоўнікам у БДУ. З 1969 года працуе ў Акадэміі навук БССР: у 1969—1980 гадах намеснік галоўнага рэдактара ўсесаюзнага часопіса «Дифференциальные уравнения», у 1980—1986 гадах старшы навуковы супрацоўнік, у 1986—1993 гадах загадчык лабараторыі, з 1993 года загадчык аддзела Інстытута матэматыкі НАН Беларусі. Адначасова ў 1995—1999 гадах загадчык кафедры Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта.

Навуковы ўклад

М. А. Ізобаў — вядомы спецыяліст у тэорыі характарыстычных паказчыкаў Ляпунова і тэорыі ўстойлівасці па лінейным прыбліжэнні. Навуковыя працы па звычайных дыферэнцыяльных ураўненнях і тэорыі ўстойлівасці. Атрымаў крытэрый устойлівасці паказчыкаў Ляпунова, алгарытм іх вылічэння і ацэнку мінімуму. Развязаў прыватную, а ў некрытычным выпадку агульную задачу Ляпунова пра экспаненцыйную ўстойлівасць па лінейным набліжанні.

Больш за 200 навуковых прац, у т.л. 2 манаграфіі.

Узнагароды і прэміі

Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Рэспублікі Беларусь у галіне навукі і тэхнікі (2000, у сааўтарстве) — за цыкл прац «Даследаванне асімптатычных уласцівасцей дыферэнцыяльных і дыскрэтных сістэм». Ордэн Францыска Скарыны (2000).

Асноўныя працы

• Линейные системы обыкновенных дифференциальных уравнений // Математический анализ. Итоги науки и техники. 1974. Т.12.
• О задаче Конти для пересечений множеств линейных систем // Дифференциальные уравнения. 1990. Т.26, № 8.
• Исследования в Беларуси по теории характеристических показателей Ляпунова и ее приложениям // Дифференциальные уравнения. 1993. Т. 29, № 12.
• О временных последовательностях, реализующих характеристические и нижние характеристические векторы решений // Дифференциальные уравнения. 1999. Т. 35, № 6.
• Множества Коппеля-Конти линейных систем // Труды Ин-та математики НАН Беларуси. 2000. Т. 4 (разам з Р.Прохаравай).
• Введение в теорию показателей Ляпунова. Мн.: БГУ, 2006.

Зноскі

1. Матэматычная генеалогія — 1997.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q829984'></a>