Міцэліс сценны

Міцэліс^[1][2] (Lactuca muralis) — від раслін сямейства Астравыя (Asteraceae), распаўсюджаны на захадзе Паўночнай Афрыкі, у Еўропе, Турцыі, на Каўказе.

Міцэліс сценны
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Расліны Аддзел:  Кветкавыя Клас:  Двухдольныя Парадак:  Астракветныя Сямейства:  Астравыя Падсямейства:  Cichorioideae Трыба:  Cichorieae Падтрыба:  Lactucinae Род:  Латук Від:  Міцэліс сценны
Міжнародная навуковая назва
Lactuca muralis (L.) Fresen., 1833
Сінонімы
Mycelis muralis (L.) Dumort., 1827 — Міцэліс сценны
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы ITIS   503893 NCBI   75960 EOL   489434 GRIN   t:21350 IPNI   228131-1 TPL   gcc-113387

Апісанне

Шматгадовая травяністая расліна 30-100 см вышынёй. Сцябло адзіночнае, амаль голае, гладкае або невыразна баразнаватае, уверсе мяцёлкава-галінастае. Лісце тонкае, зверху светла-зялёнае, знізу шыза-зялёнае, часам з фіялетавым адценнем, лірападобна-перыстарассечанае, з востра-лопасцевымі бакавымі долямі і дзідападобнай 3-лопасцевай канчатковай. Кошыкі шматлікія, дробныя, па 3-5 жоўтых кветак, вузка-цыліндрычныя або вузка-званочкавыя, сабраны ў друзлае мяцёлкавае суквецце. Сямянкі цёмна-фіялетавыя, амаль чорныя, падоўжна-рабрыстыя, у верхняй частцы адцягнуты ў шыйку, якая пераходзіць у зелянява-жоўты носік да 1 мм даўжынёй; носік на канцы дыскападобна пашыраны, з кольцам дробных вейчыкаў на краі; чубок з простых белых тупа вышчэрбленых валасінак, ападае^[2].

Распаўсюджанне

Распаўсюджаны на захадзе Паўночнай Афрыкі — Алжыр, Марока, Туніс, у Еўропе, Турцыі, на Каўказе — Арменія, Азербайджан, Грузія; натуралізаваны на востраве Ірландыя, у паўднёва-ўсходняй і паўднёва-заходняй Канадзе, паўночна-ўсходніх і паўночна-заходніх ЗША^[3][4][5].

Ва Украіне від расце ў лясах на ўсёй тэрыторыі, акрамя стэпу. Харчовая расліна^[2].

Галерэя

• 
  Лісток
• 
  Суквецце
• 
  Кветкавая галоўка складаецца з 4-5 жоўтых 5-зубчастых кветачак
• 
  Сямянка з папусам

Зноскі

1. Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 85. — 160 с. — 2 350 экз.
2. Доброчаева Д. Н., Котов М. И., Прокудин Ю. Н., и др. Определитель высших растений Украины. — К.: Наукова думка, 1987. — С. 376. (руск.) (укр.)
3. plantsoftheworldonline.org (нявызн.). (англ.)
4. bgbm.org (нявызн.). (англ.)
5. npgsweb.ars-grin.gov (нявызн.). (англ.)