Мікалай Міхайлавіч Карамзін

Мікала́й Міха́йлавіч Карамзі́н (1 (12) снежня 1766^[2][3][…], Карамзінка^[d], Сімбірскі павет^[d] — 22 мая (3 чэрвеня) 1826^[4][2][…], Санкт-Пецярбург^[4][5]) — расійскі гісторык, публіцыст , празаік , паэт і стацкі саветнік.

Мікалай Міхайлавіч Карамзін
руск.: Николай Михайлович Карамзин
Асабістыя звесткі
Псеўданімы	А. Б. В.[1]
Дата нараджэння	1 (12) снежня 1766[2][3][…]
Месца нараджэння	Карамзінка[d], Сімбірскі павет[d], Расійская імперыя
Дата смерці	22 мая (3 чэрвеня) 1826[4][2][…] (59 гадоў)
Месца смерці	Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя[4][5]
Пахаванне	Ціхвінскія могілкі[d]
Грамадзянства	Расійская імперыя
Жонка	Кацярына Андрэеўна Карамзіна[d]
Дзеці	Кацярына Мікалаеўна Мяшчэрская[d], Аляксандр Мікалаевіч Карамзін[d], Андрэй Мікалаевіч Карамзін[d], Sofya Karamzina[d], Vladimir Karamzin[d] і Elizaveta Nikolaevna Karamzina‎[d]
Альма-матар	Імператарскі Маскоўскі ўніверсітэт
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	мовазнавец, паэт, гісторык, пісьменнік, перакладчык, крытык, журналіст, празаік, публіцыст
Гады творчасці	з 1781
Кірунак	Сентыменталізм
Жанр	паэзія
Мова твораў	руская
Дэбют	«Дзіцячае чытанне» — першы рускі часопіс для дзяцей
Грамадская дзейнасць
Член у	Пецярбургская акадэмія навук
Узнагароды
Подпіс
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

У 1783—1784 гадах на вайсковай службе. Выдаваў альманахі, часопісы. Яскравы прадстаўнік расійскага сентыменталізму. У гістарычных працах адмаўляў дэспатыю, прыхільнік рэспубліканскага ладу. Абапіраючыся на старажытныя крыніцы, творы В. Тацішчава і М. Шчарбатава напісаў «Гісторыю дзяржавы Расійскай» (т. 1—12, 1816—1829).

Гісторыю Беларусі разглядаў у кантэксце расійскай дзяржаўнасці. Даў адметныя характарыстыкі старажытных дзяржаўных дзеячаў (Усяслава Полацкага, Гедзіміна, Альгерда і інш.). У «Дадатках» да «Гісторыі…» выкарыстаў шмат выпісак са страчаных пазней пісьмовых крыніц.

Зноскі

1. Венгеров С. А. А. Б. В. // Критико-биографический словарь русских писателей и ученых (от начала русской образованности до наших дней). — СПб.: Семеновская Типо-Литография (И. Ефрона), 1889. — Т. I. Вып. 1—21. А. — С. 7.
2. Карамзин Николай Михайлович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135'></a>
3. Nikolay Mikhaylovich Karamzin // Encyclopædia Britannica

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741'></a>
4. Макогоненко Г. П. Карамзин // Краткая литературная энциклопедия — М.: Советская энциклопедия, 1962. — Т. 3.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4275947'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4239850'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737'></a>
5. Карамзин Николай Михайлович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135'></a>