Павел Яўменавіч Астапенка

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Астапенка.

Па́вел Яўме́навіч Аста́пенка — беларускі дыпламат. Былы пастаянны прадстаўнік Беларускай ССР у ААН (1961—1964)^[3].

Павел Яўменавіч Астапенка
2-і Пастаянны прадстаўнік Рэспублікі Беларусь пры Арганізацыі Аб'яднаных Нацый 1961 — 1966
Папярэднік	Феадосій Гразноў
Пераемнік	Герадот Чарнушчанка
Нараджэнне	13 снежня 1918(1918-12-13)[1] Саматэвічы, Чэрыкаўскі павет, Магілёўская губерня, Заходняя вобласць, РСФСР[d][1]
Смерць	22 сакавіка 2010(2010-03-22) (91 год)
Партыя	КПСС
Адукацыя	БДУ (1942)[2] Дыпламатычная акадэмія МЗС Расіі[d] (1946)[2]
Узнагароды

Біяграфія

З 1949 года — супрацоўнік Міністэрства замежных спраў Беларускай ССР.

У 1953 годзе — член дэлегацыі Беларускай ССР пры Арганізацыі Аб'яднаных Нацый.

У 1956 годзе — кіраўнік дэлегацыі Беларускай ССР на канферэнцыі Міжнароднай арганізацыі працы ў Жэневе^[4]

У 1960—1961 гг. — намеснік міністра замежных спраў Беларускай ССР^[5]

У 1961—1966 гг. — пастаянны прадстаўнік Беларускай ССР у Савеце Бяспекі Арганізацыі Аб'яднаных Нацый^[6][7].

З 1966 года — кіраўнік Упраўлення турызму пры Савеце Міністраў Беларускай ССР^[8].

У 1970—1980 гг. займаў трэцюю па значнасці пасаду ў Міжнароднай арганізацыі працы — памочніка генеральнага дырэктара^[9].

Зноскі

1. https://www.belta.by/society/view/v-mid-uvekovechili-pamjat-o-diplomate-pavle-astapenko-329244-2018/
2. https://mfa.gov.by/kcfinder/upload/files/memorybook.pdf
3. Дык званіў ці не званіў Гарбачоў?, або Пра што ніколі не пісаў Максім Танк № 9 (1032) 03.03.2012 — 10.03.2012 (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 6 красавіка 2018. Праверана 26 кастрычніка 2017.
4. О деятельности Белорусской ССР в Международной организации труда в 1960—1964 гг. Архівавана 24 сакавіка 2019.
5. О ВИЗИТЕ ЗАМЕСТИТЕЛЯ ГЕНЕРАЛЬНОГО ДИРЕКТОРА ЮНЕСКО РЕНЕ МАЙО В МИНСК (АПРЕЛЬ 1961 г.) (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 9 снежня 2021. Праверана 26 кастрычніка 2017.
6. СОТРУДНИЧЕСТВО БЕЛОРУССКОЙ ССР И ЮНЕСКО В ПОПУЛЯРИЗАЦИИ БЕЛОРУССКОЙ ХУДОЖЕСТВЕННОЙ ЛИТЕРАТУРЫ (ПЕРВАЯ ПОЛОВИНА 1960-х гг.) (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 6 чэрвеня 2020. Праверана 26 кастрычніка 2017.
7. БЕЛАРУСЬ И ООН: 55 ЛЕТ ВЗАИМОДЕЙСТВИЯ (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 2 кастрычніка 2017. Праверана 26 кастрычніка 2017.
8. Справочник по истории Коммунистической партии и Советского Союза 1898 - 1991
9. У Менску ўшанавалі дыплямата, які зрабіў самую пасьпяховую кар’еру за мяжой