Планеты-гіганты

Планеты-гіганты — чатыры планеты Сонечнай сістэмы: Юпітэр, Сатурн, Уран, Нептун; размешчаны за межамі кольца малых планет.

Зверху ўніз: Нептун, Уран, Сатурн і Юпітэр (не ў маштабе).

Гэтыя планеты, якія маюць шэраг падобных фізічных характарыстак, таксама завуць вонкавымі планетамі. ^[1]

У адрозненне ад цвёрдацельных планет зямной групы, усе яны з'яўляюцца газавымі планетамі, маюць значна большыя памеры і масы (з прычыны чаго ціск у іх нетрах значна вышэй), ніжэйшую сярэдняй шчыльнасць (блізкую да сярэдняй Сонечнай, 1,4 г/см³), магутныя атмасферы, хуткае вярчэнне, а таксама кольцы (у той час як у планет зямной групы такіх няма) і большую колькасцю спадарожнікаў. Амаль усе гэтыя характарыстыкі меншаюць ад Юпітэра да Нептуна.

Гл. таксама

• Планеты зямной групы
• Карлікавыя планеты
• Газавыя планеты
• Экзапланеты

Спасылкі

ВСЭ — Планеты

Зноскі

1. Значэнне слова «Вонкавыя планеты» ў Вялікай Савецкай Энцыклапедыі