Пётр Іванавіч Швед

Пётр Іванавіч Швед (19 верасня 1934, в. Шантырава, Дзісенскі павет, Віленскае ваяводства, Польская Рэспубліка — 5 сакавіка 2003, г. Наваполацк, Віцебская вобл., Беларусь) — беларускі савецкі хімік, рэктар Наваполацкага політэхнічнага інстытута (1976—1986). Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі СССР (1973). Кандыдат тэхнічных навук, дацэнт.

Пётр Іванавіч Швед
Дата нараджэння	19 верасня 1934(1934-09-19)
Месца нараджэння	Шантырава, Дзісенскі павет, Віленскае ваяводства, Польская Рэспубліка
Дата смерці	5 сакавіка 2003(2003-03-05) (68 гадоў)
Месца смерці	Наваполацк, Віцебская вобласць, Беларусь
Грамадзянства	СССР  Беларусь
Род дзейнасці	хімік
Навуковая сфера	хімія
Месца працы	Полацкі дзяржаўны ўніверсітэт імя Ефрасінні Полацкай
Навуковая ступень	кандыдат тэхнічных навук (1968)
Навуковае званне	дацэнт (1971)
Альма-матар	Ленінградскае вышэйшае ваенна-марское вучылішча інжынераў зброі
Прэміі
Узнагароды

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Швед.

Біяграфія

Нарадзіўся 19 верасня 1934 года ў вёсцы Шантырава на тэрыторыі сучаснага Міёрскага раёна Віцебскай вобласці Беларусі ў сялянскай сям’і. У 1939 годзе паступіў у Бялянскую пачатковую школу. У 1946—1950 вучыўся ў Дзісненскай сярэдняй школе. У 1950 пасля сканчэння васьмі класаў выехаў на вучобу ў Ленінград.

Дзейнасць

1950—1952 гг. — навучэнец Рамеснага вучылішча № 13 Міністэрства працоўных рэзерваў и школы рабочай моладзі (г. Ленінград).

1952—1953 гг. — рабочы суднабудаўнічага завода імя А. Марці прамысловасці, студэнт вячэрняга факультэта Ленінградскага караблебудаўнічага інстытута (г. Ленінград).

1953—1958 гг. — курсант Ленінградскага вышэйшага ваенна-марскога вучылішча інжынераў зброі (хімічны факультэт; спецыяльнасць «інжынер-хімік»).

1958—1960 гг. — служба ў ВМФ СССР (г. Ліепая, Латвійская ССР).

1960—1962 гг. — старшы інжынер, начальнік лабараторыі СКБ Мікраэлектронікі (г. Ленінград).

1962—1974 гг. — начальнік лабараторыі, начальнік аддзела, намеснік дырэктара па навуковай рабоце (1971—1974) НДІ электронных матэрыялаў Міністэрства электроннай прамысловасці СССР (г. Арджанікідзэ).

1968 г. — прысуждана навуковая ступень кандыдата тэхнічных навук (тэма дысертацыі «Уплыў некаторых фактараў на абарону крэмніевых бяскорпусных паўправадніковых прыбораў для мікрасхем»).

1971 г. — прысвоена навуковае званне дацэнта.

1974—1976 гг. — прарэктар па навуковай рабоце Наваполацкага політэхнічнага інстытута.

8 красавіка 1976 года — 25 кастрычніка 1986 года — рэктар Наваполацкага політэхнічнага інстытута.^[1].

1986—1994 гг. — загадчык кафедры хіміі Наваполацкага політэхнічнага інстытута (з 1993 — Полацкага дзяржаўнага ўніверсітэта).

З 1994 г. — на пенсіі.

Узнагароды

• Медаль «За працоўную адзнаку» (1966)^[2].
• Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі СССР (1973) «за распрацоўку тэхналогіі, канструкцыі, матэрыялаў, высокапрадукцыйнага зборачнага абсталявання, арганізацыю масавай вытворчасці высокачастотных транзістараў у пластмасавым корпусе для радыёэлектроннай апаратуры шырокага выкарыстання».

Зноскі

1. Наваполацкі політэхнічны інстытут Архівавана 27 кастрычніка 2020.
2. Медаль «За працоўную адзнаку» (1966)