Пітэр Карынгтан

Пітэр Аляксандр Руперт Карынгтан, 6-ы барон Карынгтан (англ.: Peter Alexander Rupert Carington, 6th Baron Carrington; 6 чэрвеня 1919(1919-06-06)^[1][2][…], Чэлсі^[d], графства Вялікі Лондан — 9 ліпеня 2018(2018-07-09)^[3][1][…], Бледлау^[d], Паўднёва-Усходняя Англія^[d]) — брытанскі дзяржаўны дзеяч, член Кансерватыўнай партыі.

Пітэр Карынгтан
англ.: Peter Carington
6-ы генеральны сакратар НАТА 25 чэрвеня 1984 — 1 ліпеня 1988
Папярэднік	Ёзэф Лунс
Пераемнік	Манфрэд Вёрнер
Міністр замежных спраў Вялікабрытаніі 4 мая 1979 — 5 красавіка 1982
Папярэднік	David Owen[d]
Пераемнік	Francis Pym[d]
дзяржаўны сакратар энергетыкі Вялікабрытаніі[d] 8 студзеня 1974 — 4 сакавіка 1974
Пераемнік	Eric Varley[d]
глава ваеннага ведамства Вялікабрытаніі[d] 20 чэрвеня 1970 — 8 студзеня 1974
Папярэднік	Denis Healey[d]
Пераемнік	Ian Gilmour, Baron Gilmour of Craigmillar[d]
лідар Палаты лордаў[d] 20 кастрычніка 1963 — 16 кастрычніка 1964
Папярэднік	Quintin Hogg, Baron Hailsham of St Marylebone[d]
Пераемнік	Frank Pakenham, 7th Earl of Longford[d]
Chairman of the Conservative Party[d] 1972 — 1974
Папярэднік	Peter Thomas, Baron Thomas of Gwydir[d]
Пераемнік	Willie Whitelaw[d]
Першы лорд Адміралцейства[d] 14 кастрычніка 1959 — 20 кастрычніка 1963
Папярэднік	George Douglas-Hamilton, 10th Earl of Selkirk[d]
Пераемнік	George Jellicoe, 2nd Earl Jellicoe[d]
член Палаты лордаў[d] 6 чэрвеня 1940 — 11 лістапада 1999
High Commissioner of the United Kingdom to Australia[d] 1956 — 1959
член Палаты лордаў[d] 17 лістапада 1999 — 9 ліпеня 2018
Нараджэнне	6 чэрвеня 1919(1919-06-06)[1][2][…] Чэлсі[d], Кенсінгтан і Чэлсі, графства Вялікі Лондан, Вялікі Лондан[d], Англія, Злучанае каралеўства Вялікабрытаніі і Ірландыі
Смерць	9 ліпеня 2018(2018-07-09)[3][1][…] (99 гадоў) Бледлау[d], Bledlow-cum-Saunderton[d], Бакінгемшыр[d], Бакінгемшыр, Паўднёва-Усходняя Англія[d], Англія, Вялікабрытанія
Бацька	Rupert Carington, 5th Baron Carrington[d]
Маці	Sybil Marion Colville[d][4]
Жонка	Iona Ellen McClean[d][5]
Дзеці	Alexandra Carington[d][4], Virginia Carington[d][4] і Rupert Carington, 7th Baron Carrington[d][4]
Партыя	Кансерватыўная партыя
Член у	ордэн Падвязкі Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук
Адукацыя	Ітанскі каледж Каралеўскае ваеннае вучылішча[d] Sandroyd School[d]
Месца працы	Форын-офіс[d][6]
Род войскаў	Брытанская армія[d]
Званне	маёр
Бітвы	Другая сусветная вайна
Узнагароды	прэмія Чатырох свабод — Свабода ад страху[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

У 1963—1970 і 1974—1979 гадах узначальваў фракцыю кансерватараў у брытанскім парламенце. З 20 чэрвеня 1970 года да 8 студзеня 1974 года быў міністрам абароны ва ўрадзе Эдварда Хіта. Быў міністрам замежных спраў Вялікабрытаніі у перыяд з 5 мая 1979 года па 5 красавіка 1982 года (у перыяд прэм’ерства Маргарэт Тэтчэр) і 6-м генеральным сакратаром НАТА з 1984 па 1988 год. Найстарэйшы генеральны сакратар у гісторыі НАТА. Сцвярджаў, што не верыў у тое, што Аргенціна можа напасці на Фалкленды. «Пасля 2 красавіка (1982) мяне ўсюды абвінавачвалі ў тым, што я наўмысна ігнараваў сігналы, заявы і доказы. Я шчыра кажу, я нічога не ігнараваў: гэтых сігналаў не было», — заяўляў ён^[7].

Бібліяграфія

• Reflect on Things Past — The Memoirs of Lord Carrington. Published by William Collins, 1988.