Грыгорый I (Папа Рымскі)

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з імем Грыгорый.

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Дваяслоў (значэнні).

Грыгорый I Вялікі, ці Грыгорый Дваяслоў (~540, Рым — 12 сакавіка 604, Рым) — царкоўны пісьменнік, Папа Рымскі (590-604), прылічаны да святых. Вялікі рэфарматар Каталіцкай Царквы. Рэфармаваў літургію, увёў грыгарыянскі харал^[6].

Настаўнік Царквы Грыгорый I
лац.: Gregorius PP. I
64-ы папа 3 верасня 590 — 12 сакавіка 604
Папярэднік	Пелагій II
Пераемнік	Sabinian[d]
Дзейнасць	дыпламат, ксёндз, пісьменнік
Нараджэнне	каля 540[1] ці 540[2] Рым, Каралеўства остготаў[3]
Смерць	12 сакавіка 604[4][2] Рым, Візантыя
Пахаванне	Сабор Святога Пятра
Дынастыя	Аніцыі[d]
Бацька	Gordianus[d][5]
Маці	Святая Сільвія[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Грыгорый I дыктуе тэксты грыгарыянскіх спеваў. З Антыфанарыя Харткера з Санкт-Галена (Cod. Sang. 390, p. 13), каля 1000

Біяграфія

Паходзіў з сям’і патрыцыя. Будучы рымскім прэтарам, пакінуў пасаду, сваё багацце аддаў на заснаванне 7 манастыроў і сам стаў манахам. Пасля смерці Папы Пелагія II быў абраны на папскі сталец. Будучы папай, пашыраў сферы ўплываў рымскай царквы, дзеля чаго пасылаў сваіх месіянераў у Брытанію да англасаксаў, у Іспанію да вестготаў, умешваўся ў царкоўныя справы Францыі і Афрыкі, заяўляў аб сваім выключным праве выступаць вярхоўнай апеляцыйнай інстанцыяй для ўсёй Каталіцкай Царквы. 3 яго дзейнасцю ўзмацняюцца прэтэнзіі Рымскіх Папаў на сусветнае духоўнае панаванне. Рэфармаваў царкоўнае песнапенне і пакінуў пасля сябе шэраг твораў багаслоўскага і рэлігійна-маральнага зместу, у тым ліку «Пастырскае правіла  (англ.)», якое на працягу многіх гадоў было сапраўды кодэксам для духавенства. Разам з тым ён варожа ставіўся да свецкай адукацыі, знішчаў многія антычныя літаратурныя помнікі. Вёў змаганне з канстанцінопальскім патрыярхам за першынство ў хрысціянскай Царкве. За свае ўчынкі быў прылічаны хрысціянскай Царквой да ліку святых. Яго творы ў свой час былі надзвычай пашыраны ў краінах Еўропы, былі таксама вядомы і на Русі. У сваёй «Прадмове… ва ўсю Біблію» Ф. Скарына называе Грыгорыя Вялікага «учителем вселенским».^[7]

У 594 пагадзіўся выплачваць лангабардам штогадовую даніну.