Рэлігійны камунізм

Рэлігійны камунізм — форма камунізму, якая ўключае ў сабе рэлігійныя прынцыпы.

Камунізм Канцэпцыя Марксісцкая філасофія Класавая барацьба Інтэрнацыяналізм Камуністычная партыя Ідэалогіі Марксізм Марксізм-ленінізм Трацкізм Сталінізм Цітаізм Мааізм Сталінізм-хаджаізм Чучхэ Геварызм Левы камунізм Камунізм рабочых саветаў Анарха-камунізм Рэлігійны камунізм Еўракамунізм Нацыянальны камунізм Інтэрнацыяналы Міжнароднае таварыства працоўных Другі Інтэрнацыянал Камуністычны інтэрнацыянал Чацвёрты Інтэрнацыянал Асобы Карл Маркс Фрыдрых Энгельс Уладзімір Ленін Роза Люксембург Іосіф Сталін Леў Троцкі Маа Цзэдун Іншае Анархізм Антыкапіталізм Антыкамунізм Камуністычныя краіны Камуністычная сімволіка Крытыка камунізму Дэмакратычны цэнтралізм Дыктатура пралетарыяту Гісторыя камунізму Левыя Люксембургізм Новы клас Новыя левыя Пост-камунізм Прымітыўны камунізм Сацыялізм Сталінізм Сацыяльная эканоміка Цітаізм СССР

Гісторыя

Тэрмін «рэлігійны камунізм» выкарыстоўваўся для апісання розных сацыяльных або рэлігійных рухаў на працягу ўсёй гісторыі. Напрыклад, «камуна першых хрысціян у Іерусаліме» апісвалася як група, якая практыкуе «рэлігійны камунізм»^[1].

Па словах Бэна Фоукса і Булент Гокей, бальшавік Міхаіл Скачко заявіў на з’ездзе народаў Усходу, што «мусульманская рэлігія караніцца на прынцыпах рэлігійнага камунізму, па якой ні адзін чалавек не можа быць рабом іншага, і ні адзін кавалак зямлі не можа знаходзіцца ў прыватнай уласнасці»^[2].

Некаторыя навукоўцы выкарыстоўвалі тэрмін «рэлігійны камунізм», каб апісаць шэраг пратэстанцкіх рухаў XVII стагоддзя^[3][4].

Іншыя навукоўцы выкарыстоўвалі гэты тэрмін для апісання камуністычнага грамадскага руху, які развіваўся ў Парыжы ў 1840-х гадах і быў арганізаваны «замежнага паходжання, у першую чаргу нямецкамоўнымі, чаляднікамі-рамеснікамі, якія атабарыліся там». У пачатку XX ст., да ўзнікнення бальшавізму ў Расіі, некаторыя інтэлектуалы выступалі за рэалізацыю формы камунізму, якая б уключала хрысціянскую ідэалогію «у якасці альтэрнатывы марксізму». Акрамя таго, у канцы XX ст. некаторыя каталіцкія багасловы таксама арганізоўвалі групы, каб весці «дыялог» паміж каталіцкай царквой і камуністычнай партыяй у Італіі^[5].