Саліфлюкцыя

Саліфлю́кцыя^[1] — павольнае спаўзанне пад уплывам сілы цяжару рыхлых грунтоў і глеб, насычаных вадой, па схілах у працэсе іх прамярзання і адтавання.

Працэс саліфлюкцыі адзначаецца на схілах з нахілам ад 2—3 да 20—25°^[2], пераважна ў абласцях шматгадовай мерзлаты і сезоннага прамярзання грунтоў (тундра, лесатундра, Сярэдняя і Усходняя Сібір, Канада, высакагор’і). Пры нахіле больш за 8—15° часам пераходзіць у апоўзневыя працэсы. Развіццю саліфлюкцыі садзейнічаюць інтэнсіўнае раставанне снегу і моцныя атмасферныя ападкі (ліўні). Хуткасць спаўзання звычайна вагаецца да некалькіх сантыметраў за год да соцень метраў за гадзіну^[1].

У выніку саліфлюкцыі ўтвараюцца характэрныя формы рэльефу — тэрасы, валы, грады і інш.

Зноскі

1. БелЭн 2002.
2. Солифлюкция // Геологический словарь Архівавана 9 ліпеня 2021. (руск.)