Ануфрыеўскі манастыр

Ануфрыеўскі манастыр — манастыр у Мсціслаўскім ваяводстве, які існаваў у XV—XIX стагоддзях у вёсцы Ануфрыева (з 1976 года — Сялец Мсціслаўскага раёна)^[1].

Манастыр
Ануфрыеўскі манастыр
Руіны Царквы Св. Ануфрыя
53°52′31″ пн. ш. 31°46′34″ у. д.HGЯO
Краіна	Беларусь
Месцазнаходжанне	Сялец
Канфесія	праваслаўе і Руская ўніяцкая царква
Заснавальнік	Лугвен Альгердавіч
Дата заснавання	1407
Дата скасавання	XIX стагоддзе

Гісторыя

Паводле царкоўнага падання, манастыр заснаваны ў 1407 годзе мсціслаўскім князем Лугвенам Альгердавічам у глухім лесе на месцы, дзе яго малому сыну Юрыю явіўся Святы Ануфрый і паказаў дарогу дадому^[1].

План Ануфрыеўскага манастыра. 1818 г.

У 1635 годзе кароль Уладзіслаў IV зацвердзіў манастыр за уніятамі, а яго ігуменам лічыўся архіепіскап смаленскі^[1].

З сярэдзіны XVII стагоддзя ўвайшоў у склад Літоўскай правінцыі базыльянскага ордэна і меў у ёй статус архімандрыі^[2].

З апошняй чвэрці XVII стагоддзя і да 1770-х гг. Ануфрыеўскі манастыр з’яўляўся адным з самых буйных асяродкаў Уніяцкай царквы ў Рэчы Паспалітай. У гэты час тут традыцыйна знаходзілася рэзідэнцыя смаленскіх архіепіскапаў^[2].

Да сярэдзіны XVIII стагоддзя ўсе будынкі, у тым ліку царква св. Ануфрыя, былі драўляныя. У апошняй чвэрці XVIII стагоддзя была пабудавана мураваная царква, да якой упоперак далучаны корпус манастыра. Манастыру належаў суседні фальварак^[1].

У 1809 годзе будынак манастыра перададзены ваеннаму ведамству. Паводле інвентара 1817 года, бібліятэка налічвала 302 кнігі, у тым ліку шэсць рукапісных^[1].

Манастыр быў зачынены ў час скасавання ўніяцкай царквы. Зальны храм з высокай франтальнай вежай стаў прыходскай царквой, захаваўся ў напаўразбураным стане^[1].

Пячатка

Пячатка Ануфрыеўскага манастыра. Сярэдзіна XVIII ст.(?)

Гісторык Д. В. Лісейчыкаў мяркуе, што афіцыйнай пячаткай Ануфрыеўскага манастыра з’яўляецца пячатка, знойдзеная прыватным калекцыянерам непадалёк ад вёскі Сялец. У полі пячаткі авальнай знаходзіцца выява вогненнага слупа і дванаццаці стылізаваных зорак з промнямі. Па коле — лацінскамоўная легенда «TALIS EST MAGNUS BASILIUS», якая з’яўляецца нязначна змененым варыянтам дэвіза базыльянскага ордэна «Talis est Basilius Magnus» («Такім ёсць Васіль Вялікі!»^[3])^[2].