Святлана Пятроўна Вінакурава

From Wikipedia, the free encyclopedia

Remove ads

Святлана Пятроўна Вінакурава (нар. 3 студзеня 1953, в. Дзмітравічы, Бярэзінскі раён, Мінская вобласць) — беларускі філосаф, сацыёлаг, чыноўніца. Доктар філасофскіх навук, прафесар.

Remove ads

Біяграфія

Скончыўшы школу з залатым медалём, у 1969 годзе паступіла на філасофскае аддзяленне Белдзяржуніверсітэта, які скончыла ў 1974 годзе, атрымаўшы дыплом з адзнакай. Затым паступіла ў аспірантуру Інстытута філасофіі і права Акадэміі навук БССР, скончыўшы яе ў 1978 годзе. У 1980 годзе прысуджана ступень кандыдата філасофскіх навук. Працавала ў Інстытуце філасофіі і права Акадэміі навук БССР малодшым і старшым навуковым супрацоўнікам, паралельна выкладала ў вышэйшых навучальных установах. У 1988—1990 гадах — дацэнт кафедры філасофіі Мінскага педагагічнага інстытута імя М. Горкага. У 1990—1993 гадах праходзіла навучанне ў дактарантуры Інстытуце філасофіі і права Нацыянальнай Акадэміі навук Беларусі, у 1994—1995 гадах загадвала кафедрай, якая ажыццяўляла падрыхтоўку аспірантаў і суіскальнікаў. З 1995 года — дарадца-кансультант галоўнага ўпраўлення грамадска-палітычнай інфармацыі, галоўны дарадца эканамічнага ўпраўлення Адміністрацыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь. У 2002 годзе была прызначана начальнікам галоўнага ўпраўлення кантролю за працай галін сацыяльнай сферы Камітэта дзяржаўнага кантролю Рэспублікі Беларусь.

З 2006 года працуе першым прарэктарам Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў.

З 2024 года дэпутатка Мінскага гарадскога Савета дэпутатаў 29-га склікання[1]. У красавіку 2024 года была выбрана дэлегаткай на Усебеларускі народны сход 7-га склікання ад мясцовых Саветаў дэпутатаў[2].

Remove ads

Навуковая дзейнасць

За перыяд працы ў Акадэміі мастацтваў апублікавала шэраг навуковых работ. Прыняла ўдзел у працы I з’езда вучоных Рэспублікі Беларусь, III Форуму навуковай і творчай інтэлігенцыі краін СНД (2008, Душанбэ). Вядзе навукова-арганізацыйную працу.

Матэрыялы і высновы навукова-даследчай працы ўключаны ў 11 аўтарскіх выданняў, 2 манаграфіі, 4 энцыклапедычныя даведнікі, 5 падручнікаў і вучэбных дапаможнікаў (усяго каля 200 публікацый). Падрыхтавала двух кандыдатаў філасофскіх навук, кіруе аспірантамі і суіскальнікамі. Навуковыя інтарэсы звязаны з філасофска-этычнай праблематыкай, распрацоўкай метадалагічных падыходаў да даследавання маральнай практыкі. Асноўныя навуковыя працы звязаны з пытаннямі маральнага развіцця асобы, абгрунтаваннем асаблівасцей гуманітарных ведаў і неабходнасці павышэння прэстыжу філасофскіх навук у сучасным грамадстве. Член экспертнага савета пры Адміністрацыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь. Узначальвае Каардынацыйны савет па навуковай дзейнасці ў сферы культуры і мастацтва пры Міністэрстве культуры. Член аргкамітэта штогадовай Міжнароднай навуковай канферэнцыі «Культура. Навука. Творчасць». Член экспертнага савета ВАК.

Remove ads

Грамадска-палітычная дзейнасць

У пачатку 2010-х гадоў была старшынёй грамадскага аб’яднання «Дыялог Еўразія»[3]. У 2020 годзе спрычынілася да выключэння з Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў шэрагу студэнтаў за «парушэнне правілаў унутранага распарадку» (фактычна — за ўдзел у пратэстах супраць гвалту і фальсіфікацый на выбарах), патлумачыўшы: «У іх былі лялькаводы, хтосьці імі кіраваў з дарослых людзей, яны не здольныя ўзначаліць вось такі палітычны рух»[4].

Узнагароды

  • Грамата Адміністрацыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь (2002),
  • Грамата Камітэта дзяржаўнага кантролю Рэспублікі Беларусь (2004);
  • Ганаровы знак Беларускага прафсаюза работнікаў культуры (2007),
  • Ганаровая грамата Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь (2007),
  • Ганаровая грамата НАН Беларусі (2009),
  • Нагрудны знак «Юбілейны медаль у гонар 80-годдзя Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі» (2011).

Крыніцы

Літаратура

Спасылкі

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads