Святліца

Святлі́ца^[1] — светлы чысты пакой, прызначаны звычайна для прыёму гасцей.

Святліца ў хаце

Святліцы здаўна вядомы ў Расіі, Польшчы і іншых краінах Еўропы. На Беларусі дакументальныя звесткі пра святліцы вядомы з XVI стагоддзя. Святліцы існавалі ў жылых дамах і замках, верхніх ярусах брам, лазнях, корчмах і аўстэрыях. Гэта былі вялікія жылыя пакоі з кафлянымі грубкамі і камінамі, часам афармляліся шпалерамі. У сялянскім жыллі святліцы вядомы з XIX стагоддзя.

Зноскі

1. БелЭн 2002.