Селеўк I Нікатар

Селе́ўк I Ніка́тар^[3] (між 358 і 354 — 280 да н.э.) — цар сірыйскі (321—280 да н.э.), сын Антыёха. Заснавальнік дзяржавы Селеўкідаў.

Селеўк I Нікатар
цар дзяржавы Селеўкідаў[d] 312 да н.э. — 281 да н.э.
Пераемнік	Антыёх I Сатэр
Нараджэнне	358 да н.э. Europos[d], Paionia Municipality[d], ном Кілкіс[d], Цэнтральная Македонія, дэцэнтралізаваная адміністрацыя Македонія і Фракія[d], Грэцыя
Смерць	281 да н.э. Lysimachia[d], Правінцыя Чанакале, Турцыя
Месца пахавання	Seleucia Pieria[d]
Род	Селеўкіды[d] і Дзяржава Селеўкідаў
Бацька	Антыёх з Арэстыі[d]
Маці	Лаадыка Македонская[d]
Жонка	Апама[d] і Стратаніка Сірыйская[d][1]
Дзеці	Антыёх I Сатэр[2], Phila[d], Ахей[d] і Apama[d]
Веравызнанне	старажытнагрэчаская рэлігія[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Вызначыўся як военачальнік у час індыйскага паходу Аляксандра Македонскага. Пасля смерці Аляксандра забраў сабе Вавілон і прасунуў межы дзяржавы да самай Індыі. Заснаваў сталіцу Селеўкію (311 да н.э.). Пры пераходзе праз Гелеспонт для захопу Фракіі і Македоніі быў забіты Пталамеем Кераўнам. Быў абагоўлены яшчэ пры жыцці.

Верагоднай выявай Селеўка Нікатара прызнаецца бронзавы бюст з вілы Пізонаў у Геркулануме (магчыма, гэта копія статуі аўтарства Арыстадэма, пра якую піша Пліній), згодна з выявамі Селеўка на манетах Антыёха I і Філатэра^[4].

Зноскі

1. Любкер Ф. Seleucus // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга и др. — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 1224–1225.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q101490'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q1459210'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q694826'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4135787'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q24933120'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q30059240'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4249594'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q45269576'></a>
2. Антиох // Энциклопедический словарь / под ред. И. Е. Андреевский — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1890. — Т. Iа. — С. 849–850.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q23892888'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4065721'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q19908137'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q602358'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q20891616'></a>
3. БелЭн 2002.
4. Хафнер Г. Выдающиеся портреты античности : 337 портретов в слове и образе / Пер. с нем. В. А. Сеферьянц. — М.: Прогресс, 1984. — 311 с. (руск.)