Селім II

Селім II Мест^[5] (28 мая 1524 — 12 снежня 1574) — асманскі султан, прадстаўнік дынастыі Асманаў; сын Сулеймана I Вялікага і Раксаланы, бацька Мурада III.

Селім II
11-ы султан Асманскай імперыі 1566 — 1574
Папярэднік	Сулейман I
Пераемнік	Мурад III
Нараджэнне	30 мая 1524[1] Стамбул, Асманская імперыя[1]
Смерць	13 снежня 1574[2] (50 гадоў) Стамбул, Асманская імперыя[2]
Месца пахавання	Сафійскі сабор[2]
Род	Асманы[3]
Бацька	Сулейман I
Маці	Раксалана
Дзеці	Мурад III, Шэхзадэ Абдула[d], Фацьма Султан[d], Геўхерхан Султан[d], Шах Султан[d], Эсмехан Султан[d] і Ayşe Sultan[d]
Веравызнанне	іслам[4]
Аўтограф
Манаграма
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з імем Селім.

Біяграфія

Стаў султанам у 1566—1574 гадах. Пазбаўлены здольнасці ваенных і палітычных талентаў сваіх папярэднікаў на стальцы, не браў удзелу ў ваенных кампаніях. Кіраванне дзяржавай lаручыў сваім міністрам начале з вялікім візірам Мехмедам Саколу, а сам паддаўся оргіям і забавам.

Падчас яго кіравання Асманская імперыя праводзіла шэраг войн: з Персіяй, Венгрыяй і Венецыяй, заключыла мір з Свяшчэннай Рымскай імперыяй. Таксама адбылося першае сутыкненне з расійскімі войскамі, але потым паміж краінамі быў заключаны мірны дагавор. Захоп Кіпра падштурхнуў еўрапейскія краіны да стварэння антытурэцкай кааліцыі — Свяшчэнная Ліга.

Пасля распаду хрысціянскай кааліцыі, дзякуючы намаганням вялікага візіра Саколу быў захоплены Туніс. У 1573 падпісаны мір з Венецыяй, што дапамагло туркам замацавацца на Кіпры.