Скальвы

Скальвы (ням.: Schalauer; літ.: Skalviai) — балтыйскае племя, якое жыло побач з прусамі, куршамі і пасля 13 стагоддзя з літоўцамі. Лічацца пераходнай этнамоўнай групай, якая была літуанізаваная ў 13 стагоддзі ў выніку працэсу пастаянных перасяленняў літоўскіх плямёнаў^[1]. Паводле Хроніцы Прускай зямлі, складзенай Пятром з Дуйсбурга каля 1326 года, скальвы ў 1240 годзе засялялі землі на поўдзень ад куршаў у ніжнім цячэнні Нёмана, празваныя Скаловіяй. Паводле прускіх хронік, назва племя паходзіць ад двух прускіх братоў па імі Схалаўа. Цэнтрам Скаловіі меркавана быў горад Нёман у Калінінградскай вобласці. Мяркуючы па пахавальных звычаях, скальвы былі блізкія да прусаў і куршаў і ў меншай ступені да літоўцаў і латышоў.

Землі скальваў пазначаны зялёным колерам

Землі скальваў на сучаснай карце

Зноскі

1. Прусс. Curche: этимология теонима, функции божества; проблематика установления культовых соответствий на почве обрядовой традиции восточно-балтийских, славянских и других индоевропейских народов, Роландас Крегждис, Studia Mythologica Slavica 12. Ljubljana, 249—320