Сола (музыка)

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Сола.

Сола (італ.: solo ад лац.: solus 'адзін, адзіны'):

1) самастойная партыя аднаго выканаўцы (саліста) або эпізод у оперы, балеце, вакальна-сімфанічным, сімфанічным, харавым ці камерна-інструментальным творы, разлічаны на выкананне адным спеваком, танцорам ці інструменталістам;

2) музычны твор ці яго частка, прызначаны для аднаго голасу або інструмента (з акампанементам ці без яго);

3) італ.: tasto solo, T. S. ('адна клавіша') — абазначэнне ў генерал-басе, якое ўказвае на неабходнасць выканання партыі баса без акордавых гукаў.

У партытуры тэрмін «сола» пазначае момант уступлення саліста, на тытульным лісце твора — яго прызначэнне для аднаго інструмента. Як аднагалосая форма выканання сола ўласціва і народнаму, у тым ліку беларускаму, песеннаму і інструментальнаму музычнаму мастацтву.

Літаратура

• Варфаламеева, Т. Б. Сола // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 78–79. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).