Соф’я Пятроўна Праабражэнская

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Праабражэнская.

Соф’я Пятроўна Праабражэ́нская (27 верасня 1904, Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя — 21 ліпеня 1966 Ленінград, СССР) — савецкая оперная і камерная спявачка (мецца-сапрана). Народная артыстка СССР (1955). Лаўрэат дзвюх Сталінскіх прэмій (1946, 1951).

Соф’я Пятроўна Праабражэнская
Поўнае імя	руск.: Софья Петровна Преображенская
Дата нараджэння	27 верасня 1904(1904-09-27) ці 14 (27) верасня 1904[1]
Месца нараджэння	Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя[2]
Дата смерці	21 ліпеня 1966(1966-07-21)[2] (61 год)
Месца смерці	Ленінград, РСФСР, СССР[2]
Месца пахавання	Літаратарскія масткі[d]
Краіна	СССР
Альма-матар	Санкт-Пецярбургская дзяржаўная кансерваторыя імя М. А. Рымскага-Корсакава
Месца працы	Санкт-Пецярбургская дзяржаўная кансерваторыя імя М. А. Рымскага-Корсакава
Музычная дзейнасць
Прафесіі	оперная і камерная спявачка
Пеўчы голас	мецца-сапрана
Інструменты	фартэпіяна
Узнагароды
preobrazhenskaya.com

Валодала моцным прыгожым голасам вялікага дыяпазону, яркім сцэнічным дараваннем.

У гады блакады Ленінграда неадлучна знаходзілася ў горадзе, адмовіўшыся ад эвакуацыі.

Біяграфія

У 1928 годзе скончыла Ленінградскую кансерваторыю.

У 1928—1959 гадах працавала ў Ленінградскім тэатры оперы і балета імя Кірава.

У гады вайны адмовілася эвакуіравацца з блакаднага Ленінграда, дала каля 1500 канцэртаў у Філармоніі. У гэтыя гады яна неаднаразова станавілася донарам крыві, за што яе ганаравалі звання «Выдатнік аховы здароўя» ў 1943 годзе.^[3]

У 1947—1951 і 1960—1961 выкладала ў Ленінградскай кансерваторыі (з 1949 года прафесар).

Вяла канцэртна-выканальніцкую дзейнасць. У рэпертуары рускія народныя песні і рамансы. Выконвала вакальны цыкл «Песні і танцы смерці» М. Мусаргскага. Сярод партый: Марфа («Хаваншчына^[ru]» М. Мусаргскага), Іаанна, Графіня («Арлеанская дзева», «Пікавая дама» П. Чайкоўскага), Любаша («Царская нявеста^[ru]» М. Рымскага-Корсакава), Ефрасіння («Сям’я Тараса» Дз. Кабалеўскага), Актавіян («Кавалер руж^[ru]» Р. Штрауса) і іншыя.

Аўтар артыкула «Трыццаць гадоў на сцэне» («МЖ», 1958, No 2).

Соф’я Пятроўна Праабражэнская памерла 21 ліпеня 1966 года ў Ленінградзе. Пахавана на Літаратарскіх мастках Волкаўскіх могілак. Яе надмагілле выканала скульптар М. Ц. Літоўчанка.

Зноскі

1. Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 12 чэрвеня 2024.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q19938912'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q54837'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q193563'></a>
2. Преображенская Софья Петровна // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135'></a>
3. Награды ~ — Приказ о награждении знаком «Отличник здравоохранения» (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 18 жніўня 2019. Праверана 25 ліпеня 2021.