Станіслаў Канецпольскі

Станіслаў Канецпольскі (польск.: Stanisław Koniecpolski; 1591, Канецпаль — 11 сакавіка 1646, Броды) — гетман вялікі каронны (1632—1646), гетман польны каронны (1618—1632), ваявода сандамірскі (1625—1633), кашталян кракаўскі (1633—1646), староста велюньскі (з 1607) і жарнаўскі (з 1611). Адзін з найбуйнейшых палкаводцаў свайго часу.

Станіслаў Канецпольскі
Stanisław Koniecpolski
Герб «Побуг»
9-ы Гетман вялікі каронны 1632 — 1646
Папярэднік	Станіслаў Жалкеўскі
Пераемнік	Мікалай Патоцкі
Кашталян кракаўскі 1633 — 1646
Папярэднік	Юрый Збаражскі
Пераемнік	Якуб Сабескі
Нараджэнне	не раней за 1590 і не пазней за 1594 невядома
Смерць	11 сакавіка 1646(1646-03-11)[1][2] Броды, Рэч Паспалітая
Месца пахавання	Brody Castle[d]
Род	Канецпольскія[d][3]
Бацька	Аляксандр Канецпольскі[d]
Маці	Ганна са Срачыцкіх[d]
Жонка	Катажына з Жалкеўскіх[d][3], Крысціна з Любамірскіх[d] і Соф’я з Апалінскіх[d][4]
Дзеці	Аляксандр Канецпольскі[d][3]
Адукацыя	Ягелонскі ўніверсітэт
Званне	генерал і ротмістр
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся ў перыяд 1590—1594 гадоў у мястэчку Канецпаль. Бацька — Аляксандр Канецпольскі (1555—1609), ваявода серадзкі, маці — Ганна Срочыцкая.

У юнацтве ўдзельнічаў у паходзе польска-літоўскага войска пад камандаваннем Уладзіслава Вазы і вялікага гетмана літоўскага Яна Караля Хадкевіча на Маскву. У 1615 годзе ажаніўся з Катажынай, дачкой гетмана Станіслава Жалкеўскага, у паходах якога прымаў удзел, у тым жа годзе стаў падстолім каронным. З красавіка 1618 — гетман польны каронны.

У 1620 годзе ў бітве пад Цацорай ў Малдавіі трапіў у палон да турак, з якога вызваліўся ў 1623 годзе.

Атрымаў начальства над войскамі, размешчанымі на Украіне, удзельнічаў у падаўленні казацка-сялянскага паўстання Жмайлы. Нанёс некалькі паражэнняў крымскім татарам.

Затым ваяваў са шведамі. Двойчы разбіў Густава II Адольфа, пад Гамерштэйнам (1627) і Тшцянай (1629). Быў дбайным прыхільнікам планаў караля Уладзіслава Вазы аб новай вялікай вайне з Турцыяй.

Сям’я

Быў жанаты тройчы: з 1615 года з Катажынай Жалкеўскай, дачкой вялікага гетмана кароннага Станіслава Жалкеўскага, а пасля яе смерці пры родах (1619) другі раз у 1620 годзе ажаніўся з Крысцінай Любамірскай (памерла ў 1645), дачкой старосты сандамірскага Себасцьяна Любамірскага, ад шлюбу з якой меў адзінага сына Аляксандра. У 1646 годзе пасля смерці сваёй другой жонкі і за два месяцы да ўласнай — з Соф’яй Людвікай Апалінскай (памерла ў 1657), дачкой ваяводы пазнаньскага Пятра Апалінскага.

Сын ад 2-га шлюбу — Аляксандр Канецпольскі (1620—1659) — займаў шэраг дзяржаўных пасад Рэчы Паспалітай, быў харунжым вялікім каронным і ваяводам сандамірскім.

Зноскі

1. Stanisław Koniecpolski h. Pobóg // Internetowy Polski Słownik Biograficzny

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q96022943'></a>
2. Urzędnicy centralni i nadworni Polski XIV-XVIII wieku / пад рэд. A. Gąsiorowski — Kórnik: Biblioteka Kórnicka, 1992. — С. 43. — 220 с. — ISBN 83-85213-04-X

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q6453758'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q11686403'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q123985090'></a>
3. Мякотин В. А. Конецпольские // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1895. — Т. XVа. — С. 947–948.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q602358'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q23892925'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q24445560'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q19908137'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4310254'></a>
4. Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 176.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q125352562'></a>