Старажытнарымскія цары

Старажытнарымскія цары — легендарныя і напаўлегендарныя кіраўнікі Старажытнага Рыма ў дарэспубліканскі перыяд, якія сумяшчалі найвышэйшую дзяржаўную ўладу з першасвятарствам. Першым з іх называлі паўбога Ромула, заснавальніка горада. Усяго традыцыйны спіс, вядомы ад рымскіх гісторыкаў, уключае сем цароў:

Цар	Гады пры ўладзе
Ромул	(753 — 716 да н. э.)
Нума Пампілій	(715 — 674 да н. э.)
Тул Гастылій	(673 — 642 да н. э.)
Анк Марцый	(642 — 617 да н. э.)
Луцый Тарквіній Прыск	(616 — 579 да н. э.)
Сервій Тулій	(578 — 535 да н. э.)
Луцый Тарквіній Ганарлівы	(535 — 509 да н. э.)

Супраць Тарквінія Ганарлівага, паводле рымскіх гісторыкаў, паднялося паўстанне, цар і яго сыны былі выгнаныя, а ў Рыме ўсталявалася рэспубліка.