Сямён Максімільянавіч Дыянесаў

Сямён Максімільянавіч Дыянесаў (першапачатковае прозвішча Левінсон, пазней Левінсон-Дыянесаў; 4 кастрычніка 1901, Віцебск — 2 лістапада 1984, Луганск) — савецкі вучоны ў галіне фізіялогіі. Доктар біялагічных навук (1947), прафесар (1949).

Сямён Максімільянавіч Дыянесаў
Дата нараджэння	4 кастрычніка 1901(1901-10-04)
Месца нараджэння	Віцебск, Віцебская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	2 лістапада 1984(1984-11-02) (83 гады)
Месца смерці	Варашылаўград, Луганская вобласць, УССР, СССР
Грамадзянства	СССР
Род дзейнасці	навуковец
Навуковая сфера	фізіялогія
Месца працы	Інстытут эксперыментальнай медыцыны[d] Кыргызская дзяржаўная медыцынская акадэмія імя І. К. Ахунбаева Амурская дзяржаўная медыцынская акадэмія[d] Іжэўская дзяржаўная медыцынская акадэмія[d] Луганскі дзяржаўны медыцынскі ўніверсітэт Луганскі нацыянальны ўніверсітэт імя Тараса Шаўчэнкі Ваенна-медыцынская акадэмія імя С. М. Кірава[d]
Навуковая ступень	доктар біялагічных навук
Навуковае званне	прафесар
Альма-матар	Ваенна-медыцынская акадэмія імя С. М. Кірава

Біяграфія

Сямён Максімільянавіч Левінсон (партыйная мянушка і пасля прозвішча Дыянесаў) нарадзіўся ў сям'і буйнога віцебскага прадпрымальніка, купца першай гільдыі Майсея Рыгоравіча Левінсона, аднаго з заснавальнікаў віцебскага «Таварыства догляду бедных, састарэлых і сірот-яўрэяў»^[1]. Яго дзед, Гозіяс Рубінавіч Левінсон у 1875 годзе заснаваў першы ў Віцебску бровар «Левенбрэй» («Віцебская Баварыя  (руск.)») на 3-й Верхне-Набярэжнай вуліцы. У 1913 годзе бровар ператвораны ў акцыянернае таварыства пад кіраўніцтвам дзядзькі С. М. Дыянесава — Адольфа Рыгоравіча Левінсона (яго жонка, музычны педагог і вучаніца А. Г. Рубінштэйна Фрыда Давыдаўна Тэйтэльбаўм-Левінсон, была першым педагогам піяністкі Марыі Юдзінай  (руск.)).

У 1921 годзе быў прызначаны загадчыкам тэатральнай секцыяй і намеснікам загадчыка мастацкага пададдзела губпалітпрасвету пры Віцебскім губвыканкаме^[2]. У выніку чысткі партыйных шэрагаў у тым жа годзе выключаны з членаў РКП(б).

Скончыў Ленінградскую Ваенна-медыцынскую акадэмію (1927), дзе і працаваў у 1930—1937 на кафедры фізіялогіі. Адначасова з 1933 года працаваў у Інстытуце эвалюцыйнай фізіялогіі і паталогіі вышэйшай нервовай дзейнасці (у 1941—1950 — загадчык лабараторый эвалюцыі функцый эндакрынных органаў). У 1936—1941 — супрацоўнік аддзела эвалюцыйнай фізіялогіі Усесаюзнага інстытута эксперыментальнай медыцыны. У 1941—1950 — загадчык лабараторыі інстытута імя І. П. Паўлава ў Колтушах. У 1950—1953 — узначальваў кафедру нармальнай фізіялогіі Кіргізскага медыцынскага інстытута. У 1953—1957 — загадчык аднайменнай кафедры Благавешчанскага медыцынскага. інстытута, у 1957—1960 — Іжэўскага медыцынскага інстытута, у 1960—1965 — Луганскага медыцынскага інстытута. У 1965—1984 — загадчык кафедры анатоміі і фізіялогіі Варашылаўградскага педагагічнага інстытута.

Быў членам рэдакцыйнай калегіі «Фізіялагічнага часопіса СССР» і адказным сакратаром біялагічнай серыі часопіса «Весці Акадэміі Навук СССР».

Навуковыя працы

• «Случай резкого торможения поджелудочной секреции внешними условиями опыта» // Рус. физиол. журн. 1925. № 3-4;
• «Роль гормонов в реакции желудка на болевое раздражение». Москва, 1948;
• «Иван Петрович Павлов. Очерк жизни и деятельности». Ленинград, 1949;
• «Боль». Благовещенск, 1958;
• «Боль и её влияние на организм человека и животного». Москва, 1963;
• «В. А. Кашеварова-Руднева — первая русская женщина — доктор медицины». Москва, 1965;
• «Новые данные о становлении реакции на болевое раздражение» // ФЖ СССР им. И. Сеченова. 1972. № 7 (соавтор.)

Зноскі

1. Г. Н. Якаўлева «Аўтабіяграфіі членаў РКП(б) перыяду чысткі 1921 года» Архівавана 26 лістапада 2015.
2. Навіны Витебского губисполкома (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 26 лістапада 2015. Праверана 25 верасня 2016.