Сінці-поп

Сінці-поп — жанр поп-музыкі, у якім сінтэзатар з’яўляецца галоўным інструментам. У той час як большасць сучаснае папулярнае музыкі ствараецца з дапамогай сінтэзатараў, сінт-поп мае стылістычныя асаблівасці, якімі ён адрозніваецца ад астатняй музыкі, створанай тэхналагічна аднолькава.

Сінці-поп
Кірунак:	электронная музыка
Вытокі:	краўт-рок дыска спейс-дыска глэм-рок поп-музыка пост-панк новая хваля
Месца і час узнікнення:	1977-80 гады
Папулярнасць:	1980-я
Разнавіднасці
Паджанры:	электрапоп, электраклэш, ф’ючэрпоп, сінці-панк
Роднасныя:	індастрыял, фрыстайл
Вытворныя:	электра, Hi-NRG, Electronic Body Music, New Beat, хаус, тэхна, хардкор-тэхна, еўрадэнс, электра-хаус

Гэтымі асаблівасцямі з’яўляюцца: штучнасць гуку (сінтэзатары больш не імітуюць гучанне рэальных музычных інструментаў), акцэнт на механічных рытмах, выкарыстанне вакалу ў якасці кантрапункта штучнаму паходжанню аранжыроўкі, шмат паўтораў структурных элементаў. Форма кампазіцыі сінт-поп песень не адрозніваецца ад формы звычайных поп-песень. Нярэдка тэксты песень маюць лёгкую сацыяльную і навукова-тэхнічную тэмы.

У больш шырокім сэнсе сінці-поп — музычная сцэна пачатку і сярэдзіны 80-х, якая актыўна выкарыстоўвае ў музыцы гук сінтэзатараў (напрыклад, Depeche Mode, Erasure), а таксама хваля папулярнае Новае Рамантыкі (гурты Duran Duran, Spandau Ballet і іншыя)^[1].