Заходняе Ся

Заходняе Ся, Сі-Ся (кіт. 西夏, піньінь Xī Xià), ці Вялікае Ся, Да-Ся (кіт. 大夏, піньінь Dà Xià) — дзяржава, якая існавала ў канцы 10 — пачатку 13 ст. на тэрыторыі сучасных кітайскіх правінцый Ганьсу, Шэньсі і Нінся-Хуэйскага аўтаномнага раёна.

імперыя
Сі Ся
кіт.: 大白高國 тангуц.: 𗴂𗹭𘜶𗴲𗂧 тангуц.: 𗴂𗹭𗂧𘜶
Заходняе Ся і Паўночная Сун у 1111 годзе
1038 — 1227
Сталіца	Іньчуань
Мова(ы)	кітайская мова і тангуцкая мова[d]
Рэлігія	будызм
Плошча	1 000 000 км²[1]
Насельніцтва	3 000 000 чал.[2][3][…]
Форма кіравання	манархія
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Створана народам мінья (тангуты), які ў 7—8 стст. прыйшоў з Тыбета і пасяліўся на плато Ордас як васал кітайскай імперыі Тан.

У 982 г. тангуцкі князь (ван) Цзі-цянь пачаў паўстанне супраць імперыі Сун, якая ў 1006 г. фактычна прызнала незалежнасць Заходняга Ся.

У 1038 г. кіраўнік Юань-хаа (1032—48) прыняў тытул імператара (хуандзі), што паклала пачатак войнам з сунскім Кітаем, якія працягваліся аж да пачатку 12 ст., калі Паўночны Кітай быў захоплены чжурчжэнямі.

Перыяд адносна мірнага развіцця Заходняга Ся ў 12 ст. — час найбольшага росквіту яго культуры. Шырокі ўжытак набыло своеасаблівае тангуцкае пісьмо^be_ru, створанае ў сярэдзіне 11 ст.

З пачатку 13 ст. дзяржава вяла барацьбу з манголамі, знішчана імі ў 1227 г. Тангуцкае насельніцтва асімілявана кітайцамі, ісламізаваныя тангуты сталі асновай сучаснага кітайска-моўнага мусульманскага насельніцтва Паўночна-Заходняга Кітая.

Зноскі

1. http://jwsr.pitt.edu/ojs/index.php/jwsr/article/view/369/381
2. https://books.google.com/books?id=FnCbDwAAQBAJ&pg=PA50&lpg=PA50
3. https://escholarship.org/content/qt96h3q8fx/qt96h3q8fx.pdf