Тапаграфічныя ўмоўныя знакі
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Тапаграфі́чныя ўмо́ўныя зна́кі[1][2] — сімвалічныя, каляровыя і шрыфтавыя знакі, якія выкарыстоўваюцца на тапаграфічных картах для адлюстравання аб’ектаў мясцовасці.


Тапаграфічныя ўмоўныя знакі паказваюць становішча, памеры, форму, якасныя і колькасныя характарыстыкі аб’ектаў мясцовасці. На картах рознага маштабу маюць адзіную аснову паводле малюнка, колеру і шрыфтоў. Па меры змяншэння маштабу карт аднародныя тапаграфічныя ўмоўныя знакі аб’ядноўваюцца ў групы, а групы — у адзін абагульнены знак[3]. Тлумачэнне ўмоўных знакаў робіцца ў легендзе карты.
Тапаграфічныя ўмоўныя знакі падзяляюцца на:
- маштабныя (знешні контур аб’екта),
- пазамаштабныя (знакі ў выглядзе геаметрычных фігур),
- лінейныя (для аб’ектаў лінейнай формы, напрыклад рэк, дарог, берагавых ліній, таксама гарызанталі рэльефу),
- тлумачальныя (дапаўняюць характарыстыку аб’ектаў).
Шрыфтавыя надпісы перадаюць уласныя геаграфічныя назвы, від, якасныя і колькасныя характарыстыкі аб’ектаў.
Remove ads
Зноскі
Літаратура
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads