Тафаномія

Тафано́мія^[1][2] (ад грэч. τάφος — магіла, пахаванне + νόμος — закон) — навуковая дысцыпліна, раздзел палеанталогіі і археалогіі, які займаецца даследаваннем заканамернасцей, умоў намнажэння і пахавання жывёл і раслін, утварэння месцазнаходжанняў іх выкапнёвых рэшткаў.

Комплексная навука • палеанталогія, археалогія, геалогія
Тафаномія англ.: Taphonomy, фр.: Taphonomie Тафанамічны эксперымент з 3D мадэлямі дыкінсаній
Прадмет вывучэння	заканамернасці ўтварэння выкапнёвых рэшткаў
Перыяд зараджэння	1940—1957 гады[1][2]
Асноўныя кірункі	тафаномія раслін, тафаномія жывёл, судовая тафаномія
Значныя вучоныя	І. А. Яфрэмаў, Ю. А. Арлоў, Б. Ц. Янін
Тафаномія на Вікісховішчы

Тафаномія была ў 1940—1957 гадах^[1] створана на стыку геалагічных навук і біялогіі пісьменнікам-фантастам і палеантолагам І. А. Яфрэмавым.

Вывучае наступныя стадыі працэсу:

• утварэнне пасмяротных скопішчаў арганізмаў (танатацэноз);
• пераход і перапахаванне, пераход іх у паўвыкапнёвы стан (тафацэноз);
• акамянеласці;
• змены і ператварэнні тафацэнозу пад уздзеяннем гіпергенезу ў сукупнасць іх акамянелых рэшткаў (арыктацэноз)^[1].

Тафаномія мае значэнне для рэканструкцыі палеабіяцэнозаў, біяцэнозаў і экасістэм мінулых геалагічных перыядаў, умоў існавання арганізмаў і працэсаў утварэння асадкавых парод.

Гл. таксама

• Біястратыграфія