Таўрын

Таўрын (2-амінаэтансульфонавая кіслата) — сульфакіслата (серазмяшчальная амінакіслата), якая ўтвараецца ў арганізме з цыстэіну і метыяніну. Належыць да заменных або ўмоўна незаменных амінакіслот.^[1]

Таўрын
Агульныя
Хім. формула	C₂H₇NO₃S
Тэрмічныя ўласцівасці
Класіфікацыя
Рэг. нумар CAS	107-35-7
PubChem	1123; 4068592
Рэг. нумар EINECS	203-483-8
SMILES	C(CS(=O)(=O)O)N
ChemSpider	1091

Таўрын распаўсюджаны ў ежы, змяшчаецца ва ўсіх прадуктах жывёльнага паходжання і ў некаторых раслінных прадуктах. У большасці прадуктаў расліннага паходжання, у прыватнасці, у злаках, змест таўрыну мінімальны, з-за чаго ў вегетарыянцаў узнікае дэфіцыт таўрыну.^[1]

Этымалогія назвы

Назва «таўрын» паходзіць ад лац.: taurus («бык»), бо ўпершыню быў атрыманы з бычынай жоўці нямецкімі навукоўцамі Ф. Тыдэманам  (руск.) і Леапольдам Гмелінам у 1827 годзе.^[2]

Фізічныя і хімічныя ўласцівасці

Таўрын — белы крышталічны парашок. Плавіцца з разлажэннем, добра раствараецца ў вадзе, дрэнна — у большасці арганічных растваральнікаў. Малекула таўрыну змяшчае кіслую сульфагрупу SO₃H (pH 1,5) і асноўную амінагрупу NH₂ (pH 8,74), ізаэлектрычны пункт  (руск.) у водных растворах складае 5,12.^[3] У фізіялагічных умовах (pH 7,3) ступень іанізацыі сульфагрупы складае 100 %, амінагрупы — 96,3 %, гэта значыць таўрын у такіх умовах практычна цалкам існуе ў выглядзе цвітэр-іона  (руск.)^[4].