Тонкая чырвоная лінія (фільм, 1998)

«Тонкая чырвоная лінія» (англ.: The Thin Red Line) — амерыканская ваенная драма 1998 года, пастаўленая рэжысёрам Тэрэнсам Малікам па аднайменным рамане^[en] Джэймса Джонса^[en]. Першая праца рэжысёра за 20 гадоў.

Тонкая чырвоная лінія
англ.: The Thin Red Line
Жанры	ваенны фільм[d], драматычны фільм і экранізацыя рамана[d]
Рэжысёр	Тэрэнс Малік[1]
Прадзюсары	Грант Хіл[d] Robert Michael Geisler[d] John Roberdeau[d]
На аснове	The Thin Red Line[d][2][1]
Сцэнарыст	Тэрэнс Малік
У галоўных ролях	Шон Пен[1] Jim Caviezel[d][1] Нік Нолці[1] Elias Koteas[d][1] Ben Chaplin[d][1] Эдрыен Броўдзі[1] John Cusack[d][1] Вудзі Харэльсан[1] Джарэд Лета Джон Крыстафер Райлі[1] Джордж Клуні[1] Джон Траволта[1] John Savage[d][1] Томас Джэйн[d] Міранда Ота[d] Цім Блейк Нельсан[d][1] Кірк Асэведа[d] Dash Mihok[d][1] Нік Стал[d] Mark Boone Junior[d] Danny Hoch[d] Darrin Klimek[d] Donal Logue[d] Ken Mitsuishi[d] Уіл Уолес[d] Randall Duk Kim[d] Мэт Доран[d] Travis Fine[d] Paul Gleeson[d] Penelope Allen[d] Larry Romano[d] Arie Verveen[d] Donald Patrick Harvey[d]
Аператар	John Toll[d][1]
Кампазітар	Ганс Цымер[1]
Мастак-пастаноўшчык	Jack Fisk[d]
Кінакампанія	20th Century Fox[1]
Працягласць	166 ± 1 хв.[3]
Бюджэт	52 000 000 $[4]
Зборы	98 126 565 $[4] і 36 400 491 $[5]
Краіна	ЗША
Мовы	англійская, японская мова, грэчаская мова і Tok Pisin[d]
Год	25 лютага 1999[6], 25 снежня 1998 і 1998
IMDb	ID 0120863

Фільм апавядае выдуманую гісторыю пра войскі ЗША падчас бітвы за Гуадалканал^[en] у Другой сусветнай вайне. Галоўныя дзеючыя асобы — салдаты роты С, радавы Уіт (Джэймс Кэвізел), падпалкоўнік Тол (Нік Нолці), які імкнецца атрымаць перамогу ў бітве любой цаной, каб атрымаць павышэнне ў званні, і радавы Бэл (Бен Чаплін), жонка якога знаходзіць сабе іншага, пакуль ён змагаецца на вайне.

Сюжэт

Радавы арміі ЗША Уіт сыходзіць у самаволку са свайго падраздзялення і жыве сярод бесклапотных меланезійскіх туземцаў у паўднёвай частцы Ціхага акіяна. Ён знойдзены і ўзяты пад варту на вайсковым транспарце першым сяржантам сваёй роты Уэлшам. Ваеннаслужачыя роты С, 1-га батальёна, 27-га пяхотнага палка, 25-й пяхотнай дывізіі былі дастаўлены на Гуадалканал у якасці падмацавання для абароны поля Хендэрсана і захопу вострава ў японцаў. Дарогай яны разважаюць пра сваё жыццё і маючую адбыцца бітву. Камандзір батальёна падпалкоўнік Тол абмяркоўвае з брыгадным генералам Квінтардам план дзеянняў.

Рота С без перашкод высаджваецца на Гуадалканале і маршыруе ўглыб вострава, сустракаючы туземцаў і сляды японцаў. Яны прыбываюць да ўзгорка 210, ключавой японскай пазіцыі. Японцы размясціліся ў бункерах на вяршыні ўзгорка, і любы, хто паспрабуе падняцца, будзе застрэлены.

На досвітку наступнага дня пачынаецца абстрэл узгорка. Рота C спрабуе захапіць узгорак, але адбіта агнём. Сярод першых забітых — адзін з камандзіраў узвода, малодшы лейтэнант Уайт. Пазней у бітве, прасунуўшыся далей уверх, аддзяленне на чале з сяржантам Кекам хаваецца за ўзгоркам ад варожага агню, чакаючы падмацавання. Кек цягнецца да гранаты на поясе і выпадкова вырывае чаку, затым кідаецца назад і гіне. Падпалкоўнік Тол загадвае камандзіру роты, капітану Джэймсу Старасу, узяць бункер лабавым нападам, чаго б гэта ні каштавала. Старас адмаўляецца, і Тол вырашае далучыцца да Стараса на лініі фронту, каб убачыць сітуацыю.

Японскае супраціўленне, здаецца, зменшылася. Радавы Уіт, прызначаны ў якасці насільшчыка насілак, просіць дазволу далучыцца да роты. Невялікі атрад салдат выконвае разведвальную місію па загадзе Тола, каб вызначыць сілу японскага бункера. Радавы Бэл паведамляе, што ў бункеры пяць кулямётаў. Разам з Уітам ён далучаецца да іншага невялікага атрада, на чале з капітанам Джонам Гафам, пасланага на флангавы напад, каб узяць бункер. Аперацыя праходзіць паспяхова, і рота C захоплівае адзін з апошніх японскіх фортаў на востраве. Японцы, якіх яны знаходзяць, у асноўным паміраюць ад голаду і аказваюць мала супрацівы.

За свае старанні салдаты атрымліваюць тыднёвы адпачынак, хоць і не знаходзяць радасці ў перадышцы: аэрадром, дзе яны базіруюцца, пападае пад артылерыйскі абстрэл праціўніка; капітан Старас вызваляецца ад камандавання падпалкоўнікам Толам, які лічыць яго занадта мяккім для вядзення бою і прапануе яму падаць заяву аб перапрызначэнні і стаць адвакатам у JAG у Вашынгтоне. Ён прапануе ўзнагародзіць Стараса Сярэбранай зоркай, каб імя падраздзялення не было заплямлена адхіленнем афіцэра ад камандавання. Бэл атрымлівае ліст ад жонкі, якая паведамляе яму, што яна закахалася ў кагосьці іншага і хоча развесціся. Уіт сутыкаецца з мясцовымі жыхарамі і заўважае, што яны сталі варожыя да яго і рэгулярна сварацца адзін з адным.

Рота адпраўляецца на патруляванне ўверх па рацэ, але з неспрактыкаваным 1-м лейтэнантам Джорджам Бэндам на чале. Калі агонь японскай артылерыі набліжаецца да іх пазіцый, Бэнд загадвае некаторым салдатам адправіцца ў разведку ўверх па рацэ, а Уіт добраахвотна ідзе наперад. Яны сутыкаюцца з наступаючай японскай калонай і падвяргаюцца нападу. Каб выйграць час для капрала Файфа, які затым змог вярнуцца і паведаміць астатняй частцы падраздзялення, Уіт адводзіць японцаў, але аказваецца акружаны адным з іх аддзяленняў, якія патрабуюць, каб ён здаўся. Ён паднімае вінтоўку, і яго расстрэльваюць. Рота адступае без іншых страт, а Уіт пазней будзе пахаваны таварышамі па атрадзе. Рота C атрымлівае новага камандзіра, капітана Башэ, і сядае LCT, які адыходзіць ад вострава.

Акцёрскі склад

• Джэймс Кэвізел — радавы Уіт
• Бен Чаплін — радавы Бэл
• Эліас Коцеас — капітан Джэймс Старас
• Шон Пен — старшы сяржант Эдвард Уэлш
• Нік Нолці — падпалкоўнік Тол
• Вудзі Харэльсан — сяржант Кек
• Джон К’юсак — капітан Джон Гаф
• Эдрыен Броўдзі — капрал Файф
• Джон Сэвідж — сяржант Макрон
• Джарэд Лета — 2-гі лейтэнант Уайт
• Цім Блэйк Нэльсан — радавы Цілс
• Джон Траволта — брыгадны генерал Квінтард
• Джон Крыстафер Райлі — сяржант Шторм
• Дэш Майхак — радавы першага класа Дол
• Лары Рамана — радавы Маці
• Томас Джэйн — радавы Аш
• Ары Вервін — радавы Чарлі Дэйл
• Нік Стал — радавы першага класа Бід
• Джордж Клуні — капітан Чарлі Бош
• Міранда Ота — Марці Бэл
• Пенелопа Ален — маці Уіта
• Уіл Уолес — радавы Хоўк

Узнагароды

На 49-м Берлінскім кінафестывалі фільм быў узнагароджаны галоўным прызам — «Залатым мядзведзем»^[7].