Тотыла

То́тыла^[3], Бадуіла^[3] — кароль остготаў, кіраваў у 541—552 гадах.

Тотыла
лац.: Totila грэч. Τωτίλας
King of the Ostrogoths[d] лістапад 541 — 1 ліпеня 552
Папярэднік	Eraric[d]
Пераемнік	Teia[d]
Нараджэнне	каля 510 ці 510[1] Трэвіза, правінцыя Трэвіза, Венета, Італія
Смерць	552[2] Гуальда-Тадзіна[d], правінцыя Перуджа, Умбрыя, Італія
Веравызнанне	арыянства
Бітвы	Battle of Taginae[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Сын брата Ільдэбада. Камандуючы гарнізонам у Тарбезіі (сучасны Трэвіза), і даведаўшыся пра забойства дзядзькі, Тотыла рыхтаваўся здацца візантыйцам, калі готы, незадаволеныя слабым Эрарыхам, абралі яго каралём у 541 годзе, верагодна, у кастрычніку. Неўзабаве забойства Эрарыха пазбавіла Тотылу ад гэтага суперніка. Дарэчы, магчыма, што Тотылу — мяркуючы па легендах на манетах і некаторых літаратурных крыніцах — на самай справе звалі Бадуіла, што значыць «Барэц» або «Баец».

Тотыла (хутчэй у 542, чым у 543 годзе) наведаў Святога Бенедыкта ў Монтэ Касіна, але паданне так сказіла гэты факт, што немагчыма сказаць, якую мэту ён пры гэтым пераследваў. Па сведчанні аўтографа папы Рыгора Вялікага, Святы Бенедыкт прадказаў Тотылу тэрмін яго праўлення і дату яго смерці.

Узначаліў барацьбу остготаў супраць Візантыі, якая імкнулася заваяваць остгоцкае каралеўства ў Італіі. Залучаў у сваё войска беглых рабоў і калонаў, даваў ім свабоду; канфіскоўваў землі рымскай арыстакратыі і хрысціянскай царквы, раздаваў іх сваім воінам. Атрымаў шэраг перамог над візантыйскімі войскамі: у 546 годзе ўзяў Рым, адваяваў большую частку Італіі, Сіцылію, Сардзінію і Корсіку. Не змог процістаяць новай арміі пад камандаваннем Нарсеса, якую паслаў імператар Юстыніян I^[4]. У 552 годзе ў бітве каля Тагіна армія Тотылы разгромлена, а ён смяротна паранены.